ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് – 30

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കുവാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

ടേക്ക് ഓഫ് ചെയ്യുന്ന സമയത്ത് പ്രകാശം ചൊരിഞ്ഞ് ആകാശത്തിൽ പൂർണ്ണ ചന്ദ്രൻ നില കൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജോൺസന്റെ വലതു ഭാഗത്തെ സീറ്റിലാണ് ഹാരി ഇരുന്നിരുന്നത്. 10,000 അടി ഉയരത്തിൽ എത്തി ലെവൽ ഔട്ട് ചെയ്തിട്ട് ജോൺസൻ ഹാരിയുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു.

“വുഡ് യൂ ലൈക്ക് റ്റു ടേക്ക് ഓവർ സർ...?”

“നോട്ട് നെസെസ്സറി...” ഹാരി പറഞ്ഞു. “ഞാൻ അവിടെ ക്യാബിനിൽ ഉണ്ടാകും... എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ വിളിച്ചാൽ മതി...”

കോക്ക്പിറ്റിൽ  നിന്നും പുറത്ത് കടന്ന് അദ്ദേഹം ബ്രിഗേഡിയർ മൺറോയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് ഇരുന്നു. പിന്നെ, ഡ്രിങ്ക്സും സാൻഡ്‌വിച്ചും സെർവ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന സപ്ലൈ സെർജന്റിനെ വിളിച്ച് ടീയും സ്കോച്ച് വിസ്കിയും ഓർഡർ ചെയ്തു.

“അതെന്താ, കോഫി ഇഷ്ടമല്ലേ...?” മൺറോ ചോദിച്ചു.

“അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല സർ... കുറേ വർഷമായില്ല്ലേ യുദ്ധം തുടങ്ങിയിട്ട്... ചായയാണ് ഇപ്പോൾ ശീലം... പിന്നെ, നിങ്ങൾ ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഉണ്ടാക്കുന്നതാണെങ്കിൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മോശം കോഫിയും...”

“എന്തെങ്കിലുമാവട്ടെ...” മൺറോ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സെർജന്റിന്റെ പക്കൽ നിന്നും വിസ്കി ഗ്ലാസ് എടുത്തു. “ഓൾ റൈറ്റ് ഹാരി... എന്നെ സർ എന്ന് വിളിക്കണ്ട എന്ന് ഞാൻ മുമ്പൊരിക്കൽ പറഞ്ഞത് ഓർക്കുന്നുണ്ടോ...?”

“യെസ്, സർ...” ഹാരി പറഞ്ഞു.

“നെവർ മൈൻഡ്... ഐസൻഹോവറിനൊപ്പമായിരുന്നു ഇത്രയും നേരം ഞാൻ... ചർച്ചയിൽ നിങ്ങളുടെ പേരും കടന്നു വന്നു...”

“ശരിക്കും...?”

“നിങ്ങളുടെ മുത്തശ്ശൻ ഇല്ലേ... സെനറ്റർ ആബെ കെൽസോ...? പ്രസിഡന്റ് റൂസ്‌വെൽറ്റ് അദ്ദേഹത്തെ ഒരു റോവിങ്ങ് അംബാസഡർ ആയി നിയമിച്ചിരിക്കുന്നു...” മൺറോ പറഞ്ഞു.

“മുത്തശ്ശന് സന്തോഷമായിക്കാണും...”

“സ്വാഭാവികമായും, നിങ്ങൾ ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന കാര്യം പ്രസിഡന്റ് അറിഞ്ഞു... ഇനിയും നിങ്ങൾ സ്വന്തക്കാരുടെ ഡിവിഷനിലേക്ക് മാറിയിട്ടില്ലെന്ന കാര്യം അറിഞ്ഞ ഐസൻഹോവർ അമ്പരന്നിരിക്കുകയാണ്...”

“ആരാണ് എന്റെ ആ സ്വന്തക്കാർ...?”

“കാര്യങ്ങൾ മുഴുവനായി അറിയില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ വിശദമാക്കാം... അമേരിക്കൻ വളണ്ടിയേഴ്സ് മാത്രം അംഗങ്ങളായുള്ള മൂന്ന് സ്ക്വാഡ്രണുകളുണ്ട്  RAF ന് കീഴിൽ... ഈഗ്‌ൾ സ്ക്വാഡ്രൺ എന്നാണവ അറിയപ്പെടുന്നത്... 1942 സെപ്റ്റംബറിലാണ് RAF ലെ എല്ലാ അമേരിക്കക്കാരെയും അതിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ ചെയ്ത് അമേരിക്കയുടെ എട്ടാം വ്യോമസേനയുടെ കീഴിലുള്ള നമ്പർ ഫോർ പെർസ്യൂട്ട് ഗ്രൂപ്പ് സ്ക്വാഡ്രണുകളാക്കി  മാറ്റിയത്...”

“അതേക്കുറിച്ച് എനിക്കറിയാം...”

“വെൽ... എന്നിട്ടും നിങ്ങളെപ്പോലെ ഏതാനും അമേരിക്കക്കാരുണ്ട് ഇതുവരെയും ഈഗ്‌ൾ സ്ക്വാഡ്രണിൽ ചേരാത്തവരായി... കാരണം ആരും അവരെ നിർബ്ബന്ധിച്ചിരുന്നില്ല... പ്രത്യേകിച്ചും നിങ്ങളെപ്പോലെ കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷമായി RAF ൽ പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നവർ അവിടെത്തന്നെ തുടരുവാനാണ് താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചത്...”

“വേറൊരു കാരണം കൂടിയുണ്ട്...” ഹാരി പറഞ്ഞു. “അങ്ങനെ ട്രാൻസ്ഫർ ചെയ്യപ്പെട്ടവരിൽ മിക്കവരെയും ഫ്ലൈയിങ്ങ് ഇൻസ്ട്രക്ടർമാരായി അമേരിക്കയിലേക്ക് തിരിച്ചയച്ചു... ആർക്ക് വേണം ആ ജോലി...?”

“അതെനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നു ഹാരീ... അമേരിക്കൻ എയർഫോഴ്സ് നിറയെ ഫ്രെഷേഴ്സിനെ കുത്തി നിറച്ചിരിക്കുകയാണ്... ദേ നോ നത്തിങ്ങ്... ഫിൻലണ്ടിൽ വച്ച് ഇരുപത്തിയെട്ട് വിമാനങ്ങളാണ് നിങ്ങൾ വെടിവെച്ചിട്ടത്... പിന്നെ ബ്രിട്ടീഷ് യുദ്ധത്തിൽ ചുരുങ്ങിയത് ഇരുപത്തിയഞ്ചെങ്കിലും... നോർത്ത് ആഫ്രിക്കയിൽ എത്രയെണ്ണം എന്നത് ദൈവത്തിന് മാത്രമറിയാം... ഓർസിനി എന്ന ആ കപ്പൽ മുക്കിയതും നിങ്ങൾ തന്നെ...”

“പോകാൻ പറ അവരോട്...” ഹാരി രോഷം കൊണ്ടു. “ബ്രിട്ടന് വേണ്ടി ഞങ്ങൾ പൊരുതുമ്പോൾ എവിടെയായിരുന്നു അവരെല്ലാം...? റൂസ്‌വെൽറ്റ്, വാർ ഡിപ്പാർട്മെന്റ്, എന്റെ മുത്തശ്ശൻ... എവിടെയായിരുന്നു ഇവരൊക്കെ...? ബ്രിട്ടൺ പൊരുതി തലയുയർത്തി നിൽക്കുമ്പോൾ ഇവരൊക്കെ തമാശ കളിക്കുകയായിരുന്നു...” ഹാരി തലയാട്ടി. “എന്നെ സോപ്പിടാൻ നോക്കേണ്ട ബ്രിഗേഡിയർ... സത്യം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കരുത്...”

“ഓൾ റൈറ്റ്...” മൺറോ സെർജന്റിനെ കൈ കാട്ടി വിളിച്ചു. “രണ്ട് സ്കോച്ചും കൂടി... ലിസൺ റ്റു മീ ഹാരീ... സ്വന്തം നേട്ടങ്ങൾ അവകാശപ്പെടാതിരിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ ആ സ്വഭാവമുണ്ടല്ലോ... വളരെ പ്രസിദ്ധമാണത്... പലപ്പോഴും നിങ്ങൾ വെടിവെച്ചിട്ട വിമാനങ്ങളുടെ കണക്ക് മറ്റുള്ളവരുടെ പേരിൽ ആക്കി കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു... എന്തൊക്കെയായാലും സഖ്യകക്ഷികളുടെ ഭാഗത്ത് ഏറ്റവും അധികം സ്കോർ കരസ്ഥമാക്കിയത് നിങ്ങൾ തന്നെ ആയിരിക്കും എന്നതിൽ സംശയമില്ല... സാധാരണ ജനങ്ങൾക്ക് ഒരു പക്ഷേ അതറിയില്ലായിരിക്കാം...”

“താങ്ക് ഗോഡ്...”

“അവർക്ക് നിങ്ങളെ വേണം ഹാരീ... നിങ്ങളെ ഇനിയും അമേരിക്കൻ സ്ക്വാഡ്രണിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നറിഞ്ഞതിൽ ഐസൻഹോവർ അസന്തുഷ്ടനാണ്... യൂറോപ്പ് അധിനിവേശത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്തുവാൻ അദ്ദേഹവും മോണ്ടിയും അടുത്തു തന്നെ ബ്രിട്ടണിലേക്ക് വരുന്നുണ്ട്...  ഇക്കാര്യത്തിൽ നിങ്ങൾ ഉഴപ്പുകയാണെന്നാണ് അവരുടെ ധാരണ എന്ന് തോന്നുന്നു...”

“അങ്ങനെയെങ്കിൽ പ്രശ്നമാണല്ലോ...” ഹാരി പറഞ്ഞു.

ആ നിമിഷമാണ് പീരങ്കിയിൽ നിന്നും വെടിയുണ്ടകളേറ്റ് അവരുടെ ഡക്കോട്ടാ വിമാനം ആടിയുലഞ്ഞത്.

അമ്പരന്ന നിലവിളികൾ ഉയരവെ ഹാരി ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. വിമാനം താഴ്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ അദ്ദേഹം കോക്ക്പിറ്റിന്  നേർക്ക് കുതിച്ചു. വിമാനത്തിന്റെ വിൻഡ് സ്ക്രീൻ ചിന്നിച്ചിതറിയിരുന്നു. വായ്  തുറന്ന് മുന്നോട്ട് കമഴ്ന്ന് കിടക്കുന്ന ജോൺസന്റെ മുഖം നിറയെ രക്തം ഒലിച്ചിരിക്കുന്നു. വലതുഭാഗത്തെ സീറ്റിൽ കടന്നിരുന്ന ഹാരി  കൺട്രോൾ കോളത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തു.

“എന്താണ് സംഭവിച്ചത്...?” പിന്നിൽ ഓടിയെത്തിയ മൺറോ ചോദിച്ചു.

തങ്ങളുടെ സമീപത്തു കൂടി കടന്നു പോയ ഇരുണ്ട നിഴലിനെ ഹാരി പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഒരു ജങ്കേഴ്സ്-88S ആയിരുന്നു അത്. വിചിത്രമായ ഏരിയലുകളോടു കൂടിയ ഇരട്ട എൻജിൻ യുദ്ധവിമാനം. രാത്രി കാലങ്ങളിൽ സഖ്യകക്ഷികളുടെ ബോംബർ ഫൈറ്ററുകൾക്ക് ഭീഷണിയായി മാറിയ ജർമ്മൻ യുദ്ധവിമാനം.

“ജങ്കേഴ്സ്...” ഹാരി പറഞ്ഞു.

“ഗുഡ് ഗോഡ്...! പ്രത്യാക്രമണം നടത്തുവാൻ നമ്മുടെ കൈവശം ഒന്നും തന്നെയില്ലല്ലോ...” മൺറോ  അലറി.

“ലെറ്റ്സ് സീ... എന്ത് ചെയ്യാൻ പറ്റുമെന്ന് നമുക്ക് നോക്കാം...”

ഹാരി വിമാനത്തിന്റെ ആൾടിറ്റ്യൂഡ് വീണ്ടും കുറച്ചു. അടുത്ത ടേൺ എടുത്ത് രണ്ടാം വട്ടം തങ്ങൾക്കരികിലേക്ക് അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ജങ്കേഴ്സിന്റെ നീക്കം അദ്ദേഹം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു കൂട്ടിയിടി ഒഴിവാക്കാനായി ജങ്കേഴ്സിന് അല്പം മുകളിലേക്ക് ഉയരേണ്ടി വന്നു. അതു തന്നെയാണ് ഹാരി കാത്തിരുന്നതും. അദ്ദേഹം ഡക്കോട്ടയെ 600 അടിയിലേക്ക് താഴ്ത്തി. മറ്റൊരു റൗണ്ട് കൂടി എടുത്ത് അരികിലെത്തിയ ജങ്കേഴ്സിന്റെ പീരങ്കിയിൽ നിന്നും വെടിയുണ്ടകൾ ഉതിരുവാൻ തുടങ്ങി. ഷെല്ലുകളേറ്റ് ഡെക്കോട്ട ആടിയുലയവെ അടുത്ത ടേണിനായി ജങ്കേഴ്സ് ദൂരേയ്ക്ക് മാറി.

“നാല് പേർക്ക് ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടു സർ...” മൺറോയുടെ പിന്നിൽ തല കാണിച്ച സെർജന്റ് പറഞ്ഞു.

അയാളുടെ വാക്കുകൾ അവണിച്ച ഹാരി ദ്വേഷ്യത്താൽ പല്ലിറുമ്മി. “റൈറ്റ്, യൂ ബാസ്റ്റഡ്... നിനക്ക് ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം എങ്ങനെയാണ് വിമാനം പറത്തേണ്ടതെന്ന്...”

ദിശയിൽ മാറ്റം വരുത്താതെ അദ്ദേഹം ആൾടിറ്റ്യൂഡ് പിന്നെയും കുറച്ച് 500 അടിയിലെത്തിച്ചു. പിന്നാലെ എത്തിയ ജങ്കേഴ്സ് വീണ്ടും വെടിയുതിർക്കുവാനാരംഭിച്ചു. വെടിയുണ്ടകളേറ്റ് വിമാനം കുലുങ്ങവെ ഹാരി തന്റെ പ്രീയപ്പെട്ട അടവ് പുറത്തെടുത്തു. അമേരിക്കയിൽ ഫ്ലൈയിങ്ങ് പഠന കാലത്ത് റോക്കി അദ്ദേഹത്തിനും മാക്സിനും പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്ത അതേ ട്രിക്ക്... ഹാരി വിമാനത്തിന്റെ ഫ്ലാപ്പുകൾ പൊടുന്നനെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്തു. സഡൻ ബ്രേക്ക് ചെയ്താൽ എന്നതു പോലെ ഡക്കോട്ട ഏതാണ്ട് നിശ്ചലമായ അവസ്ഥയിലെത്തി. അപ്രതീക്ഷിതമായ ആ പ്രവൃത്തിയിൽ അമ്പരന്നു പോയ ജങ്കേഴ്സിന്റെ പൈലറ്റ് കൂട്ടിയിടി ഒഴിവാക്കുവാനായി വിമാനത്തെ ഇടതു വശത്തേക്ക് വെട്ടിച്ച് ചെരിച്ചെടുത്തു. രണ്ടേ രണ്ട് നിമിഷങ്ങൾ... ആ പോക്ക് പോയ ജങ്കേഴ്സ് മൂക്ക് കുത്തി കടലിലേക്ക് പതിച്ചു.

3000 അടി ഉയരത്തിലേക്ക് കയറിയ ഹാരി ലെവൽ ഓഫ് ചെയ്തിട്ട് മാൾട്ട എയർ ട്രാഫിക്ക് കൺട്രോളിലേക്ക് വിളിച്ചു.

“അവിടെ രക്തപ്പുഴയാണ്... അഞ്ച് പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു...”പിറകിൽ പോയി തിരികെയെത്തിയ ബ്രിഗേഡിയർ മൺറോ പറഞ്ഞു.

തന്റെ ഇടതുവശത്ത് നിശ്ചലനായി കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജോൺസനെ നോക്കിയിട്ട് ഹാരി പറഞ്ഞു. “ഹീ ഹാസ് ഗോൺ റ്റൂ... അപ്പോൾ മൊത്തം ആറ്...”

“നേരിൽ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഇത് വിശ്വസിക്കില്ലായിരുന്നു... ആയുധങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട് പോലും നിങ്ങൾ അവരെ കടലിൽ വീഴ്ത്തി...” മൺറോ അത്ഭുതം കൊണ്ടു.

“ഇറ്റ്സ് കോൾഡ് നോയിങ്ങ് യുവർ ബിസിനസ്, ബ്രിഗേഡിയർ...”

“അല്ല...” മൺറോ പറഞ്ഞു. “അതിനും അപ്പുറം... അല്ലാതെന്ത് പറയാൻ...”

“മുപ്പത് മിനിറ്റ്... നാം മാൾട്ടയിൽ ലാന്റ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നു...” പിന്നോട്ട് ചാരിയിരുന്നു കൊണ്ട് ഹാരി പറഞ്ഞു.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...
 

ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് – 29

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കുവാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

ലണ്ടനിൽ സായാഹ്നമായിരിക്കുന്നു. തന്റെ വാക്കിങ്ങ് സ്റ്റിക്കിൽ ഊന്നി ആയാസപ്പെട്ട് സാറാ ഡിക്സൺ വെസ്റ്റ്ബേൺ ഗ്രോവിലെ തെരുവിലൂടെ ആ ഇറ്റാലിയൻ റെസ്റ്ററന്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ആദ്യമായി ഫെർണാണ്ടോ റോഡ്രിഗ്സിനൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിച്ചത് ആ റെസ്റ്ററന്റിൽ വച്ചായിരുന്നു.

റെസ്റ്ററന്റിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചതും കോർണർ ടേബിളിനരികിൽ ഇരുന്ന് പത്രം വായിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന റോഡ്രിഗ്സ് എഴുന്നേറ്റ് അവളെ സ്വീകരിക്കുവാനായി മുന്നോട്ട് വന്നു. “ഹൗ ആർ യൂ...?” സ്നേഹപാരവശ്യത്തോടെ അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.

“കുറയുന്ന ലക്ഷണമൊന്നും കാണുന്നില്ല...” കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“കാലിന്റെ കാര്യമാണോ...?” തുറന്ന് വച്ചിരുന്ന വൈൻ ബോട്ട്‌ലിൽ നിന്നും ഗ്ലാസിലേക്ക് അല്പം പകർന്ന് അവൾക്ക് നൽകിക്കൊണ്ട് അയാൾ ആരാഞ്ഞു.

“ഒരു പുതിയ പെയ്‌ൻ കില്ലർ പരീക്ഷിക്കുകയാണ് ഇപ്പോൾ... പക്ഷേ, കാര്യമായ പുരോഗതിയൊന്നും കാണുന്നില്ല... ആഹ്, അത് പോട്ടെ... വേറെ ചില വർത്തമാനങ്ങളൊക്കെയുണ്ട്... എനിക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ ആണ്...”

“എങ്ങോട്ട്...?”

“ബേക്കർ സ്ട്രീറ്റിലുള്ള സ്പെഷൽ ഓപ്പറേഷൻസ് എക്സിക്യൂട്ടിവിലേക്ക്...”

“മൈ ഗോഡ്...!” അദ്ദേഹം ആശ്ചര്യം കൊണ്ടു. “വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു  സെക്ഷനാണല്ലോ അത്... യൂറോപ്പിലെ ചാരപ്രവർത്തനം എല്ലാം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് അവരല്ലേ...? പാരച്യൂട്ടിൽ ഏജന്റുമാരെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യുന്നതും എല്ലാം...?”

“എന്ന് തോന്നുന്നു... പക്ഷേ, ഒരു കാര്യം... എന്താണ് പോസ്റ്റ് എന്ന് ഇതുവരെ അറിയിച്ചിട്ടില്ല... ബേക്കർ സ്ട്രീറ്റ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷനിലെ ഒരു സീനിയർ ക്ലെർക്ക് ഹൃദയസ്തംഭനം മൂലം മരണമടഞ്ഞു എന്ന് എന്റെ ബോസ് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു... മിക്കവാറും പഴയത് പോലെ വിരസമായ ജോലി തന്നെ ആയിരിക്കാനാണ് സാദ്ധ്യത... എന്തായാലും പഴയതിലും ശമ്പളം ഉണ്ടാകും... തിങ്കളാഴ്ച്ച ജോയ്ൻ ചെയ്യാനാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്...”

“അനന്ത സാദ്ധ്യതകളാണല്ലോ മുന്നിൽ...”

“വെൽ... ഒരു മാറ്റം എന്തുകൊണ്ടും നല്ലത് തന്നെ... കുറേ വർഷങ്ങളായി ഒരേ ജോലി ചെയ്ത് മടുത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ...” അവൾ അയാളുടെ കൈകൾ ഞെരുക്കി. “അയാം സോ എക്സൈറ്റഡ്, ഫെർണാണ്ടോ...”

“അല്ലെങ്കിലേ അത്ഭുതമുള്ളൂ...”

“ഇന്ന് രാത്രി ഇനി ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വരുന്നുണ്ടോ...?”

“തീർച്ചയായും...” പ്രണയ പാരവശ്യത്തോടെ മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് ഒരു ചുടു ചുംബനം നൽകിയിട്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. അവർക്കിടയിലെ പ്രണയം തികച്ചും യഥാർത്ഥമായിരുന്നു.

“ഗുഡ്...” അവൾ പറഞ്ഞു. “എന്നാൽ ശരി, ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്യാം... എനിക്ക് നന്നായി വിശക്കുന്നുണ്ട്...”

                                                        ***

ജോയൽ റോഡ്രിഗ്സ് കൊണ്ടുവന്ന ലണ്ടനിൽ നിന്നുമുള്ള ഏറ്റവും പുതിയ സന്ദേശവുമായിട്ടാണ് ട്രൂഡി ബ്രൗൺ ഹാർട്ട്മാന്റെ ഓഫീസിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നത്. അദ്ദേഹം അത് വായിച്ചു നോക്കിയിട്ട് അവൾക്ക് തിരികെ കൊടുത്തു.

“വായിച്ചു നോക്കൂ...” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

“ഇന്ററസ്റ്റിങ്ങ്...” അത്  വായിച്ചതിന് ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു.

“അതിനുമപ്പുറം... ഇതൊരു സംഭവം തന്നെയായിരിക്കും... ഈ പറയുന്ന SOE കുറച്ചൊന്നുമല്ല ഫ്രാൻസിൽ നമുക്ക് തലവേദനയുണ്ടാക്കുന്നത്... ലൈസാൻഡറിലും പാരച്യൂട്ടിലുമൊക്കെയായി ഏജന്റുമാരെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്ത് ഫ്രഞ്ച് ചെറുത്തുനിൽപ്പിന് ശക്തി പകരുകയാണവർ... ആ ഫയൽ കൊണ്ടുവരൂ...”

“എനിക്കത്  കാണാപാഠമാണ് കേണൽ... നാം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളുടെ കേന്ദ്രം SOE ആണെന്നും എനിക്കറിയാം... സെക്ഷൻ - D യുടെ തലവൻ ബ്രിഗേഡിയർ ഡോഗൽ മൺറോ... ഡെർട്ടി ട്രിക്ക്സ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് എന്നല്ലേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സെക്ഷൻ അറിയപ്പെടുന്നത്...?”

“അതെ... ആട്ടെ, ജോയൽ റോഡ്രിഗ്സ് തിരിച്ചു പോയോ...?”

“ഇല്ല... അയാൾ അവിടെ ഔട്ട് ഹൗസിൽ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്... കാണണമെന്നുണ്ടോ...?”

“വേണ്ട... നീ തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്തോളൂ... ഇന്നു മുതൽ അയാളുടെയും അയാളുടെ സഹോദരന്റെയും ശമ്പളം ഇരട്ടി ആയിരിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞേക്കൂ...”

“വെരി വെൽ...”

“സാറാ ഡിക്സൺ എന്ന ആ വനിത ഇതിൽ ഭാഗഭാക്കാവുന്നത് പണത്തിന് വേണ്ടിയാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല... ഒന്നോർത്താൽ പാവം തോന്നുന്നു... എന്നിരുന്നാലും SOE യെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് ഡോഗൽ മൺറോയെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ എത്ര മാത്രം പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്നതാണെന്ന് അവരെ അറിയിക്കണം...”

അവൾ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതും ഹാർട്ട്മാൻ എഴുന്നേറ്റ് ജാലകത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നു. അനന്തമായ സാദ്ധ്യതകൾ... എത്ര മനോഹരമാണത്... ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം മന്ത്രിച്ചു.

                                                                ***

ആഗസ്റ്റിൽ സിസിലിയിൽ അധിനിവേശം നടത്തിയ സഖ്യകക്ഷികൾ സെപ്റ്റംബർ ആയപ്പോഴേക്കും ഇറ്റാലിയൻ വൻകരയിൽ പ്രവേശിച്ചു. അതേ സമയം കെയ്റോയിൽ ആയിരുന്ന ഹാരി കെൽസോ തന്റെ സ്ക്വാഡ്രണിൽ നിന്നും തിരികെ വിളിക്കപ്പെട്ടു. ഷെപ്പേർഡ്സ് ഹോട്ടലിൽ തങ്ങിയിരുന്ന ട്രാൻസ്പോർട്ടേഷൻ ഓഫീസർക്ക് മുന്നിൽ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുവാനായിരുന്നു നിർദ്ദേശം.

“സർ, താങ്കളോട് ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മടങ്ങിച്ചെല്ലുവാനാണ് ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്...” അയാൾ ഹാരിയോട് പറഞ്ഞു. “ഡെക്കോട്ടയിൽ മാൾട്ടയിലേക്ക്... അവിടെ നിന്നും ഇന്ധനം നിറച്ചിട്ട് ജിബ്രാൾട്ടറിലേക്ക്... സാധാരണ നിലയിൽ രണ്ട് പൈലറ്റുമാരാണ് വേണ്ടത്... എന്നാൽ അസുഖമോ മറ്റോ കാരണം അവരിൽ ഒരാൾ എത്തിയിട്ടില്ല എന്നാണ് അറിവായത്... പൈലറ്റിന് ഒരു സഹായം എന്ന നിലയിൽ ഒപ്പം പോകുന്നതിൽ താങ്കൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ...?”

“മൈ പ്ലെഷർ...” ഹാരി പറഞ്ഞു.

                                                                   ***

കെയ്റോ എയർപോർട്ടിലെ ക്രൂ റൂമിൽ വച്ച് ഹാരി ആ വിമാനത്തിന്റെ പൈലറ്റിനെ സന്ധിച്ചു. ജോൺസൻ എന്നായിരുന്നു ആ ഫ്ലയിങ്ങ് ഓഫീസറുടെ പേര്. ഹാരിയെ പരിചയപ്പെട്ടതും അയാൾ ആവേശഭരിതനായി. “മൈ ഗോഡ്... താങ്കളല്ലേ ഓർസിനിയെ മുക്കിയത്...? വാട്ട് എ ജോബ് ദാറ്റ് വാസ്...”

ആ വിഷയത്തെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ഹാരി ചോദിച്ചു. “ഇന്നത്തെ ട്രിപ്പിൽ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടോ...?”

“ജർമ്മൻകാർ പിടിച്ചടക്കി വച്ചിട്ടുള്ള ഇറ്റാലിയൻ പ്രദേശത്ത് ഒരു ലുഫ്ത്‌വാഫ് ബേസ് ഉണ്ട്... നമ്മുടേത് ഒരു പതിവ് റൂട്ടാണ്... പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല... മാത്രമല്ല, രാത്രിയിലാണ് നാം പറക്കുന്നതും... രണ്ട് സപ്ലൈ സെർജന്റുമാരും വേറെ ആറ് പേരുമാണ് നമ്മുടെ യാത്രക്കാർ...”

“ഏതെങ്കിലും പ്രമുഖ വ്യക്തികൾ...?”

“ഓ... ഏതോ ഒരു ബ്രിഗേഡിയറോ മറ്റോ ഉണ്ടെന്നാണ് കേട്ടത്... എല്ലാവരും ലോഞ്ചിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്... ചായയും സാൻഡ്‌വിച്ചും അറേഞ്ച് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് സർ... താങ്കൾ അങ്ങോട്ട് ചെന്നോളൂ... രണ്ട് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നാം പുറപ്പെടും...”

ഇരുകൈകളിലും ഓരോ ബാഗുമായി ഹാരി ലോഞ്ചിലേക്ക് നടന്നു. ചായ കുടിയും തമാശയും പൊട്ടിച്ചിരിയുമായി അവിടെ ഇരുന്നിരുന്നവരെ അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരു ഹാഫ് കേണൽ, ഏതാനും മേജർമാർ, സിവിലിയൻ വേഷത്തിലുള്ള രണ്ടു പേർ... ഇത്രയുമായിരുന്നു അവിടെയുണ്ടായിരുന്നത്. സൈഡ് ക്യാപ്പും മെഡലുകളാൽ അലംകൃതമായ കാക്കി യൂണിഫോമും ധരിച്ച് സൂര്യതാപം ഏറ്റ മുഖവുമായി അടുത്തെത്തിയ ഹാരിയെ കണ്ട് അവർ നിശ്ശബ്ദരായി.

“ഞാൻ ഹാരി കെൽസോ...” അദ്ദേഹം പരിചയപ്പെടുത്തി.

“ഗുഡ് ലോർഡ്... മൈ ഡിയർ ചാപ്... നിങ്ങളല്ലേ ഓർസിനിയെ മുക്കിയത്...?” ഹസ്തദാനം നൽകുവാനായി കേണൽ എഴുന്നേറ്റ് മുന്നോട്ട് വന്നു. ഹാരി തന്റെ വലതുകൈയിലെ ബാഗ് നിലത്ത് വച്ചിട്ട് കൈ നീട്ടി.

“സോ, ദേർ യൂ ആർ... പേരു കേട്ട ടർക്വിൻ ആയിരിക്കും അല്ലേ ആ ജംപ് ബാഗിൽ...?” ആ ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞ ഹാരി കണ്ടത് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ബ്രിഗേഡിയർ ഡോഗൽ മൺറോയെ ആണ്.

കോർണറിലെ മേശക്കരികിൽ ഇരുന്ന് വിസ്കിയിൽ സോഡ കലർത്തി പതുക്കെ നുണയവെ ഹാരി ചോദിച്ചു. “ഈ മീറ്റിങ്ങിന് പിറകിൽ എന്തെങ്കിലും കൗശലം മറച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ടോ ബ്രിഗേഡിയർ...?”

“എന്നെ കണ്ടാൽ അങ്ങനെ തോന്നുമോ...?” മൺറോ ആരാഞ്ഞു.

“സത്യം പറഞ്ഞാൽ, തോന്നും...”

“വെൽ... യൂ ആർ റോങ്ങ്... കഴിഞ്ഞ തവണ നാം തമ്മിൽ കണ്ടതിനേക്കാൽ മെഡലുകളുടെ എണ്ണം ഏറിയിട്ടുണ്ടല്ലോ യൂണിഫോമിൽ... നിങ്ങളുടെ സഹോദരനെപ്പോലെ തന്നെ മിടുക്കനാണ് നിങ്ങളും...”

“മാക്സ്...? അവന്റെ വിവരങ്ങൾ വല്ലതുമുണ്ടോ...?”

“സ്റ്റാലിൻഗ്രാഡിൽ നിന്നും കഷ്ടിച്ചാണ് രക്ഷപെട്ടത്... എത്ര റഷ്യൻ വിമാനങ്ങൾ വെടിവച്ച് വീഴ്ത്തി എന്ന് ദൈവത്തിന് മാത്രമേ അറിയൂ... Knight’s Cross, Oak Leaves, Swords എന്നീ ഉന്നത ബഹുമതികൾ... തിരികെയെത്തിയ അദ്ദേഹത്തെ ബെർലിനിൽ സ്റ്റാഫ് ഡ്യൂട്ടിയ്ക്ക് നിയോഗിച്ചിരിക്കുകയാണ് ഗൂറിങ്ങ് ഇപ്പോൾ... ഒപ്പം ലെഫ്റ്റ്നന്റ് കേണൽ ആയി സ്ഥാനക്കയറ്റവും...”

“ഗുഡ് ഫോർ മാക്സ്...”

“തിരികെ ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ചെന്നാൽ നിങ്ങളെ എന്ത് ചെയ്യാനാണ് അവരുടെ ഉദ്ദേശ്യം...?”

“അറിയില്ല...” ഹാരി പറഞ്ഞു.

“ടെഡ്ഡി വെസ്റ്റ് എയർ വൈസ് മാർഷൽ ആയി ചുമതലയേറ്റ കാര്യം അറിഞ്ഞിരുന്നോ...?”

“ഇല്ല... അറിഞ്ഞില്ല...” ഹാരിയുടെ മുഖം സന്തോഷത്താൽ വിടർന്നു. “ഹീ ഈസ് എ ഗ്രേറ്റ് മാൻ... അദ്ദേഹം അത് അർഹിക്കുന്നു... ആട്ടെ, താങ്കളുടെ സഹായി ജാക്ക് കാർട്ടർ എന്തു പറയുന്നു...?”

“എന്റെ അഭാവത്തിൽ ലണ്ടനിൽ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ മേൽനോട്ടം വഹിക്കുന്നു...”

“താങ്കളുടെ അനന്തിരവളോ... ആ മിടുക്കി ഡോക്ടർ...?”

“മോളി അല്ലേ...? വിശ്രമമില്ലാത്ത ജോലി തന്നെ... പേരു കേട്ട സർജ്ജൻ ആണ് അവൾ ഇപ്പോൾ... അവൾക്ക് നിങ്ങളെ ഇഷ്ടമാണ് ഹാരീ...”

“ഞാൻ അവൾക്ക് ചേരില്ല ബ്രിഗേഡിയർ... അവൾക്കെന്നല്ല, ആർക്കും തന്നെ ചേരില്ല... ഞാനിപ്പോൾ ജീവനോടെ ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നത് തന്നെ ഒരു മഹാത്ഭുതമാണ്... എപ്പോഴും ആ ഭാഗ്യം എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല...” ഹാരി എഴുന്നേറ്റു. “യാത്ര തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് ഞാൻ പോയി പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് കുളിച്ചിട്ട് വരാം...”

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...