ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് - 13

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


ഹാർവാർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ പഠനം കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയ ഹാരി ഇനിയെന്ത് എന്ന ചി‌ന്തയിലായിരുന്നു. ജീവിതം വിരസമായി തോന്നിത്തുടങ്ങിയ നാളുകൾ. ഉന്നത കുടുംബങ്ങളിലെ തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ പെണ്മക്കളുമായി ബന്ധം സ്ഥാപിക്കുവാൻ ആബെ അവനെ പ്രേരിപ്പിച്ചെങ്കിലും തന്റെ ഇരട്ട സഹോദരനെ പോലെ അതിനൊന്നും തയ്യാറാവാതെ മാറി നിൽക്കുകയാണ് ഹാരി ചെയ്തത്. സെപ്റ്റംബറിലാണ് യൂറോപ്പിൽ വീണ്ടും യുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുന്നത്. 1939 നവംബറിലെ ഒരു നാൾ സ്വീകരണ മുറിയിലെ നെരിപ്പോടിനരികിൽ ഏതാനും മാഗസിനുകൾ മറിച്ച് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആബെ തന്റെ മുന്നിൽ വന്നുപെട്ട ഹാരിയെ തടഞ്ഞ് നിർത്തി.

"ഗെറ്റ് യുവേഴ്സെൽഫ് എ ഡ്രിങ്ക്..." ആബെ അവനോട് പറഞ്ഞു. "എനിക്ക് ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്..."

ഇരുപത്തിയൊന്ന് വയസ്സാണ് അന്ന് ഹാരിയ്ക്ക്. ഒരു ഗ്ലാസിൽ അൽപ്പം സ്കോച്ച് പകർന്ന് വെള്ളം മിക്സ് ചെയ്തിട്ട് അവൻ തന്റെ മുത്തച്ഛന്റെ അരികിലെത്തി. "എന്താണിപ്പോഴത്തെ പ്രശ്നം...?"

കൈവശമുള്ള മാഗസിനുകളിലൊന്ന് ആബെ അവന് നൽകി. ലുഫ്ത്‌വാഫ് ഷിഫ് തലയിൽ അണിഞ്ഞ പക്വതയാർന്ന ഒരു മുഖമായിരുന്നു അതിന്റെ കവർച്ചിത്രം. പിന്നെ, ജർമ്മൻ സൈന്യത്തിന്റെ മാഗസിൻ ആയ 'സിഗ്‌നൽ' ന്റെ ഒരു കോപ്പി അദ്ദേഹം അവന് നീട്ടി. "ബ്ലാക്ക് ബാരന്റെ ചിത്രമാണ്..." ആബെ പറഞ്ഞു.

ഫ്ലൈയിങ്ങ് ഡ്രെസ്സ് ധരിച്ച് ഒരു ME 109 ന്റെ സമീപം നിൽക്കുന്ന മാക്സിന്റെ ചിത്രമായിരുന്നു അത്. ഒരു കൈയിൽ സിഗരറ്റുമായി കറുത്ത ഓവറോൾ ധരിച്ച ഒരു ലുഫ്ത്‌വാഫ് മെക്കാനിക്കുമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ് അവൻ.

"ആഹാ... മെഡലുകളൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ..." ഹാരി പറഞ്ഞു. "അച്ഛനെപ്പോലെ തന്നെ... ഗ്രേറ്റ്..."

"സ്പെയിനിലും പോളണ്ടിലുമൊക്കെയാണ് അവനിപ്പോൾ..." ആബെ പറഞ്ഞു.  "മാക്സ് കെൽസോ എന്നതിന് പകരം ബാരൺ വോൺ ഹാൾഡർ എന്നാണ് അവർ അവനെ വിളിക്കുന്നത്... അതിനേതായാലും ദൈവത്തിന് നന്ദി... ഒന്ന് ആലോചിച്ച് നോക്കൂ, മാക്സ് കെൽസോ എന്ന പേരിൽ അവന്റെ ചിത്രം ലൈഫ് മാഗസിന്റെ മുഖചിത്രമോ മറ്റോ ആയി വരുന്നത്... എന്റെ പേരക്കുട്ടി ഒരു നാസിയാണ് എന്ന് ലോകം അറിയുന്നത്...!"

"അവൻ നാസിയൊന്നുമല്ല..." ഹാരി പറഞ്ഞു. "ഒരു പൈലറ്റ് മാത്രം... അവൻ അവിടെയും നാം ഇവിടെയും ആണെന്ന വ്യത്യാസം മാത്രമേയുള്ളൂ..." ഹാരി ആ മാഗസിൻ താഴെ വച്ചു. എന്തായിരിക്കും അവന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പോൾ എന്ന് ആബെ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. എന്നാൽ പതിവ് പോലെ ഹാരി തന്റെ മനോവ്യാപാരത്തെ വിദഗ്‌ദ്ധമായി മറച്ചു വയ്ക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. എങ്കിലും ആ കണ്ണുകൾക്ക് പിന്നിൽ എന്തൊക്കെയോ കണക്കുകൂട്ടലുകൾ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്നത് വാസ്തവമായിരുന്നു. ആബെയ്ക്ക് അത് മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തു. "കുറച്ച് നാളുകളായി മൂട്ടിയുടെ ഒരു വിവരവും ഇല്ലല്ലോ..." ഹാരി പറഞ്ഞു.

"ശരിയാണ്... എന്തെങ്കിലും വിവരം ലഭിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുമാണ്... സ്റ്റേറ്റ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥരുമായി മിക്കപ്പോഴും ഞാൻ സംസാരിക്കാറുണ്ട്... മൂന്നാം സാമ്രാജ്യം എന്ന നാസി ജർമ്മനിയിൽ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ പുറത്ത് പോകാതിരിക്കാൻ അതീവ ശ്രദ്ധാലുക്കളാണത്രെ അവർ..." ആബെ പറഞ്ഞു.

"അത് പിന്നെ അങ്ങനെ ആവാനേ തരമുള്ളൂ... മുത്തച്ഛന് ഒരു ഡ്രിങ്ക് കൂടി എടുക്കട്ടെ...?"

"പിന്നെന്താ...." ആബെ പാക്കറ്റിൽ നിന്നും ഒരു സിഗരറ്റ് പുറത്തെടുത്തു. "എന്ത് കഷ്ടമാണെന്ന് നോക്കണേ ഹാരീ... ആ ജർമ്മൻകാർ ഫ്രാൻസും ബ്രിട്ടണും പിടിച്ചടക്കുമെന്നാണ് തോന്നുന്നത്... എന്താണ്‌ ഇതിനൊരു പരിഹാരം...?"

"ഓ, എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ കാണാതിരിക്കില്ല..." ഗ്ലാസിലേക്ക് വിസ്കി പകർന്നുകൊണ്ട് ഹാരി കെൽസോ പറഞ്ഞു.

"ഹാരീ... സീരിയസ് ആയി നാം സംസാരിച്ചിട്ട് കുറച്ച് നാളുകളായി..." ആബെ പറഞ്ഞു. "കഴിഞ്ഞ വസന്തത്തിലാണ് നീ ബിരുദ പഠനം പൂർത്തിയാക്കിയത്... അതും ഉന്നത വിജയത്തോടെ... അതിന് ശേഷം ഇന്ന് വരെ നീ എന്താണ് ചെയ്തത്...? നി‌ന്റെ പിതാവിനെ പോലെ വിമാനം പറപ്പിക്കലും കാർ റേസിങ്ങും മാത്രം... എന്ത് ചെയ്യാനാണ് നിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം...? എന്താണ് നിന്റെ ഭാവി പരിപാടികൾ...? ലോ കോളേജിൽ ചേരുന്നതിനെക്കുറിച്ച് എന്താണ് നിന്റെ അഭിപ്രായം...?"

ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് ഹാരി തലയാട്ടി. "ലോ കോളേജ്...? ഇന്ന് രാവിലെ റഷ്യ ഫിൻലണ്ടിൽ അധിനിവേശം നടത്തിയിരിക്കുന്ന കാര്യം മുത്തച്ഛൻ അറിഞ്ഞുവോ...?" അൽപ്പം വിസ്കി നുകർന്നിട്ട് അവൻ തുടർന്നു. "ഫിന്നിഷ് എയർഫോഴ്സിൽ പൈലറ്റുമാരെ ആവശ്യമുണ്ടത്രേ... അതും എത്രയും പെട്ടെന്ന്... താൽപ്പര്യമുള്ള വിദേശ പൈലറ്റുകളെയും ക്ഷണിച്ചിട്ടുണ്ട്... സ്വീഡനിലേക്കുള്ള ഫ്ലൈറ്റ് ടിക്കറ്റ് ഞാൻ ബുക്ക് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു..."

ആബെ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു പോയി. "അങ്ങനെ പോകാൻ പറ്റില്ല ഹാരീ... ഇറ്റ്സ് നോട്ട് യുവർ വാർ..."

"ഇറ്റ് ഈസ് നൗ..." ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞിട്ട് ഹാരി കെൽസോ ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കി.

                                    ***

ഫിൻലണ്ടും റഷ്യയും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധം തുടക്കം മുതൽക്കേ ദയനീയമായിരുന്നു. കൊടിയ ശൈത്യമായിരുന്നു ഏറ്റവും വലിയ എതിരാളി. രാജ്യം മുഴുവനും ഹിമപാതത്താൽ മൂടിക്കിടന്നു. ആർമിയിലെ സ്കീ ട്രൂപ്പുകൾ തങ്ങളുടെ കഴിവിന്റെ പരമാവധി പൊരുതിയെങ്കിലും റഷ്യൻ സൈനിക ശക്തിയുടെ മുന്നിൽ പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ ഫിന്നിഷ് ആർമി ബുദ്ധിമുട്ടി.

ഇരുഭാഗത്തെയും യുദ്ധവിമാനങ്ങൾ കാലപ്പഴക്ക ചെന്നവയായിരുന്നു. റഷ്യൻ വ്യോമസേനയിലെ ഏറ്റവും പുതിയ വിമാനങ്ങൾ എന്ന് പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നത് ഏതാനും FW 109 കളായിരുന്നു. ജർമ്മനിയുടെയും റഷ്യയുടെയും സൗഹൃദത്തിന്റെ അടയാളമായി ഏതാനും വർഷം മുമ്പ് ഹിറ്റ്‌ലർ സ്റ്റാലിന് സമ്മാനിച്ചവയായിരുന്നു അത്.

ഗ്ലൂസെസ്റ്റർ ഗ്ലേഡിയേറ്റർ എന്ന ബ്രിട്ടീഷ് ബൈ പ്ലെയിൻ ആയിരുന്നു ഹാരി കെൽസോയ്ക്ക് ലഭിച്ചത്. ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധകാലത്തെ ഓപ്പൺ കോക്ക്പിറ്റ് ടൈപ്പ് വിമാനം. റഷ്യൻ പോർവിമാനങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യാനൊക്കില്ലെങ്കിലും തന്റെ അസാമാന്യ കഴിവുകളാൽ ഫിന്നിഷ് എയർഫോഴ്സിൽ തനതായ ഒരു സ്ഥാനം നേടിയെടുക്കുവാൻ ഹാരിക്ക് സാധിച്ചു. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ തന്റെ പിതാവ് ചെയ്തിരുന്നത് പോലെ എല്ലാ പറക്കലിലും കോക്ക്പിറ്റിൽ സീറ്റിനരികിൽ ടർക്വിനും ഇടം പിടിച്ചിരുന്നു. സ്റ്റോക്ക്‌ഹോമിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ ഒരു വാട്ടർപ്രൂഫ് സിപ് ബാഗിലായിരുന്നു ടർക്വിനെ ഹാരി കൊണ്ടു നടന്നിരുന്നത്.

ആ അവസരത്തിലാണ് ബ്രിട്ടണിൽ നിന്നും അര ഡസനോളം ഹരിക്കേൻ യുദ്ധവിമാനങ്ങൾ ഫിൻലണ്ടിന്‌ ലഭിക്കുന്നത്. റോയൽ എയർഫോഴ്സുമായുള്ള സഹകരണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ലഭിച്ച ആ വിമാനങ്ങൾ എത്തിയതോടെ ഹാരിയുടെ ഭാഗ്യം തെളിഞ്ഞു. തന്റെ സ്ക്വാഡ്രണ് ലഭിച്ച രണ്ട് ഹരിക്കേനുകളിൽ ഒന്ന് ഹാരിക്കാണ് ലഭിച്ചത്. ഒരാഴ്ചക്ക് ശേഷം സ്വീഡനിൽ നിന്നും ഏതാനും ME 109 വിമാനങ്ങളും അവർക്ക് ലഭിച്ചു.

കൊടും ശൈത്യത്തിൽ ഹിമവാതങ്ങൾക്കും അതിശക്തമായ കാറ്റുകൾക്കും മദ്ധ്യേ  രണ്ട് തരം വിമാനങ്ങളും അതിവിദഗ്ദ്ധമായി ഓപ്പറേറ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഹാരി സ്ഥാനക്കയറ്റത്തിന് അർഹനായത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. ക്യാപ്റ്റനായി പ്രൊമോട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട അവന്റെ യൂണിഫോമിൽ മെഡലുകളും അലങ്കാരങ്ങളും അടിക്കടി ഏറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

യൂറോപ്പിലെ വ്യോമയുദ്ധത്തെക്കുറിച്ച് ലേഖനം തയ്യാറാക്കാനായി ഒരുങ്ങിയ ലൈഫ് മാഗസിന്റെ ഒരു ഫോട്ടോ ജേർണലിസ്റ്റ്, സെനറ്റർ ആബെ കെൽസോയുടെ പേരക്കുട്ടി ഫിന്നിഷ് എയർഫോഴ്സിൽ സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്ന കാര്യം അറിഞ്ഞ് അത്ഭുതപരതന്ത്രനായി. അവന്റെ വൈദഗ്ദ്ധ്യത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അറിഞ്ഞ അയാൾ അത് ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട വാർത്തയാക്കി. ഫ്രാങ്ക്‌ലിൻ ഡി. റൂസ്‌വെൽട്ടിന്റെ കിച്ചൺ ക്യാബിനറ്റിലെ അംഗവും സെനറ്റർ എന്ന നിലയിൽ ഉയർന്നു വരുന്ന ഒരു നേതാവും കൂടി ആയ ആബെ കെൽസോയെ ആ വാർത്ത ഒന്നു കൂടി പ്രശസ്തനാക്കി.

അങ്ങനെ ആബെയ്ക്ക് മറ്റൊരു പേരക്കുട്ടിയുടെ ചിത്രം കൂടി ഒരു മാഗസിന്റെ മുഖചിത്രമായി കാണുവാനുള്ള ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചു. മഞ്ഞ് മൂടിക്കിടക്കുന്ന റൺവേയിൽ ഒരു ME 109 ഫൈറ്റർ പ്ലെയിനിന് അരികിൽ ഫ്ലൈയിങ്ങ് സ്യൂട്ട് അണിഞ്ഞ് കൈയ്യിൽ ടർക്വിനുമായി നിൽക്കുന്ന ഹാരിയെ കണ്ടാൽ പത്ത് വയസ്സ് കൂടുതൽ തോന്നുമായിരുന്നു.

ഹാരിയുടെ വീരഗാഥകൾ അഭിമാനത്തോടെ വായിക്കുമ്പോഴും ആബെയുടെ മനസ്സ് വിങ്ങുകയായിരുന്നു. "ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞതാണ് ഹാരീ... നോട്ട് യുവർ വാർ എന്ന്..." അദ്ദേഹം മന്ത്രിച്ചു. "ഇത് എവിടെ ചെന്ന് അവസാനിക്കും...?"

എങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ അറിയാമായിരുന്നു... അമേരിക്കയ്ക്കും യുദ്ധത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങേണ്ടി വരുമെന്ന്... ഇന്നോ നാളെയോ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു നാൾ... ആ ദിനം വന്നു ചേരുക ത‌ന്നെ ചെയ്യുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് - 12

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

യൂറോപ്പ്

1934 - 1941

നാട്ടിൻപുറത്തെ തങ്ങളുടെ വീടിന്റെ മട്ടുപ്പാവിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും മാക്സ് തന്റെ മാതാവിനോട് പറഞ്ഞു. വിമാനം പറത്തിയതിനെക്കുറിച്ചും വൈമാനിക രംഗത്ത് താൻ നേടിയ വിവിധ പരിശീലനങ്ങളെക്കുറിച്ചും എല്ലാം വിശദമായിത്തന്നെ അവൻ അവരെ ധരിപ്പിച്ചു. വിമാനത്തിനരികിൽ ഫ്ലൈയിങ്ങ് ഡ്രെസ്സിൽ നിൽക്കുന്ന ഇരുവരുടെയും ചിത്രങ്ങളും അവൻ അവരെ കാണിച്ചു.

"മൂട്ടീ... ഒരു വൈമാനികനാവുക എന്നതാണ് എന്റെ ലക്ഷ്യം... എനിക്കതിൽ വിജയിക്കാൻ കഴിയും..."

അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ എൽസ തന്റെ ഭർത്താവിനെത്തന്നെ കാണുകയായിരുന്നു. ഉള്ളിൽ എതിർപ്പ് തോന്നിയെങ്കിലും അവൾ പറഞ്ഞത് ഇപ്രകാരമാണ്. "നിനക്ക് വയസ്സ് പതിനാറേ ആയിട്ടുള്ളൂ മാക്സ്... അതിനുള്ള പ്രായമായിട്ടില്ല..."

"എനിക്ക് ബെർലിൻ എയറോ ക്ലബ്ബിൽ ചേരാൻ പറ്റും... നിങ്ങൾക്ക് ഗൂറിങ്ങുമായി നല്ല പരിചയമുണ്ടല്ലോ... അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനമുണ്ടെങ്കിൽ എളുപ്പമാണ്..."

അവൻ ആ പറഞ്ഞത് സത്യമായിരുന്നു. നേരത്തെ അനുമതി വാങ്ങിയത് പ്രകാരം മാക്സിന് ഗൂറിങ്ങുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച അനുവദിക്കപ്പെട്ടു.‌ എൽസയും അവനോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. വ്യോമസേനാ മേധാവി സംശയാലു ആയിരുന്നെങ്കിലും ഗൂറിങ്ങിന്റെ നിർദ്ദേശ പ്രകാരം അവർ അവന് ഒരു ഹെങ്കെൽ ഇരട്ട എൻജിൻ വിമാനം നൽകി. ഇരുപത്തിമൂന്ന് കാരനായ ഒരു ലുഫ്ത്‌വാഫ് ലെഫ്റ്റ്നന്റും അവിടെ സന്നിഹിതനായിരുന്നു. പിന്നീട് ലുഫ്ത്‌വാഫ് ജനറൽ പദവിയിൽ എത്തിച്ചേർന്ന അഡോൾഫ് ഗാലന്റ് ആയിരുന്നു അത്.

"നിന്നെക്കൊണ്ട് ഈ വിമാനം കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ കഴിയുമോ കുട്ടീ...?" ഗാലന്റ് ചോദിച്ചു.

"വെൽ... എന്റെ പിതാവ് ഫ്ലൈയിങ്ങ് കോർപ്സിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ നമ്മുടെ നാൽപ്പത്തിയെട്ട് വിമാനങ്ങളെയാണ് വെടിവെച്ചിട്ടത്... എനിക്ക് നല്ല ഉറപ്പുണ്ട് എന്നെക്കൊണ്ട് സാധിക്കുമെന്ന്..."

ഉറക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഗാലന്റ് ഒരു സിഗരറ്റ് എടുത്ത് ചുണ്ടിൽ തിരുകി. "ഓകെ... മറ്റൊരു വിമാനത്തിൽ നിന്റെ പിന്നിൽ ഞാനും ഉണ്ടാകും... വരൂ, നമുക്ക് നോക്കാം..."

പിന്നീട് അവിടെ നടന്ന ആകാശ പ്രകടനം ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ചാണ് ഹെർമ്മൻ ഗൂറിങ്ങ് വീക്ഷിച്ചത്‌. ഗാലന്റിനാകട്ടെ ഒരിക്കൽ പോലും മാക്സിനെ തോൽപ്പിക്കുവാനായില്ല. ഇമ്മെൽമാൻ ട്രിക്ക് കൂടി മാക്സ് പുറത്തെടുത്തതോടെ ഗാലന്റിന് മതിയായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അദ്ദേഹം ലാന്റ് ചെയ്യാനൊരുങ്ങി. തൊട്ടു പിറകെ മാക്സും.

തന്റെ മെഴ്സെഡിസിന് സമീപം നിൽക്കുകയായിരുന്ന ഗൂറിങ്ങ് ഭൃത്യന് നേർക്ക് തലയാട്ടി. മത്സ്യത്തിന്റെ മുട്ടകൾ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ വിശിഷ്ട വിഭവവും ഷാംപെയ്നും അയാൾ കൊണ്ടുവന്നു. "പ്രഭുകുമാരീ... നിങ്ങളുടെ മകൻ ഒരു ജീനിയസ്സാണ്... അവന്റെ പ്രകടനം എന്നെ എന്റെ ചെറുപ്പകാലത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി..."

അത് വെറുമൊരു മുഖസ്തുതി ആയിരുന്നില്ല. മികച്ച ഒരു ഫൈറ്റർ പൈലറ്റ് കൂടിയായിരുന്ന ഹെർമ്മൻ ഗൂറിങ്ങിന് ആരെയും ഒന്നും ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുക്കവെ അത്ഭുതം അടക്കാനാവാതെ ഗാലന്റ്, മാക്സിനോട് ചോദിച്ചു. "ഫന്റാസ്റ്റിക്ക്... ഇതെല്ലാം എവിടെ നിന്നാണ് നീ പഠിച്ചത് മകനേ...?"

മാക്സിന്റെ മറുപടി കേട്ട് തല കുലുക്കുവാനേ ഗാലന്റിന് ആയുള്ളൂ.

അന്ന് രാത്രി അദ്ദേഹം ഗൂറിങ്ങ്, വോൺ റിബ്ബെൻട്രോപ്പ്, എൽസ, മാക്സ് എന്നിവരോടൊപ്പം അഡ്‌ലൺ ഹോട്ടലിൽ അത്താഴത്തിന് ഒത്തു ചേർന്നു. എമ്പാടും ഷാംപെയ്ൻ നുരഞ്ഞൊഴുകി. "ഈ പയ്യനെ എന്ത് ചെയ്യണം നമ്മൾ...?"  ഗൂറിങ്ങ്, ഗാലന്റിനോട് ആരാഞ്ഞു.

"അടുത്ത വർഷമാകണം അവന് പതിനേഴ് വയസ്സ് എങ്കിലും തികയാൻ..." ഗാലന്റ് പറഞ്ഞു. "ഞാൻ ഒരു അഭിപ്രായം പറയട്ടെ...?"

"തീർച്ചയായും..."

"ഇവിടെ ബെർലിനിലെ ഇൻഫൻട്രി കേഡറ്റ് സ്കൂളിൽ അവനെ ചേർക്കുക... ഔദ്യോഗിക ക്രമങ്ങൾ പാലിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം... എന്നിട്ട് എയറോ ക്ലബ്ബിൽ പരിശീലനപ്പറക്കലിനുള്ള ഏർപ്പാടും ചെയ്തു കൊടുക്കുക... അടുത്ത വർഷം പതിനേഴ് വയസ്സ് തികയുമ്പോൾ ലെഫ്റ്റ്നന്റ് പദവിയോടെ അവന് ലുഫ്ത്‌വാഫിൽ നിയമനം നൽകുക..."

"അതെനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..." തല കുലുക്കിക്കൊണ്ട്  ഗൂറിങ്ങ് മാക്സിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. "എന്തു പറയുന്നു ബാരൺ...?"

"മൈ പ്ലെഷർ..." മാക്സ് കെൽസോ ഇംഗ്ലീഷിൽ മൊഴിഞ്ഞു. അവനിലുള്ള പാതി അമേരിക്കൻ രക്തം പെട്ടെന്നായിരുന്നു ഉപരിതലത്തിൽ എത്തിയത്.

"അവന്റെ പിതാവ് ഒരു അമേരിക്കക്കാരൻ ആയിരുന്നു എന്ന വസ്തുത ഒരു പ്രശ്നമൊന്നും അല്ലെന്നാണോ...?" എൽസ ചോദിച്ചു.

"അതൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമേയല്ല... ഫ്യൂററുടെ പുതിയ ഉത്തരവ് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ലേ...?" ഗൂറിങ്ങ് ചോദിച്ചു. "നമ്മുടെ ഈ ബാരണ് നാസി ജർമ്മനിയുടെ പൗരത്വമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും തന്നെ അനുവദനീയമല്ല..."

"ഒരേയൊരു പ്രശ്നം മാത്രം..." ഗാലന്റ് ഇടയിൽ കയറി.

"എന്താണത്...?" ഗൂറിങ്ങ് ചോദിച്ചു.

"പ്രഭുകുമാരന് അറിയുന്ന കുറച്ച് വിദ്യകൾ എനിക്കും കൂടി പഠിപ്പിച്ച് തരേണ്ടി വരും... പ്രത്യേകിച്ചും ആ ഇമ്മെൽമാൻ ട്രിക്ക്..."

"വെൽ... അത് വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ പഠിപ്പിച്ച് തരാം..." ഗൂറിങ്ങ് പറഞ്ഞു. "എങ്കിലും ബാരണ് അതിൽ വിരോധമൊന്നും ഉണ്ടാകില്ല എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്..." അദ്ദേഹം തിരിഞ്ഞ് ആദ്യമായി അവനെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു.  "മാക്സ്..."

"എന്റെ ഇരട്ട സഹോദരൻ ഹാരി ഇവിടെ ഇല്ലാത്തത് കഷ്ടമായിപ്പോയി ലെഫ്റ്റ്നന്റ് ഗാലന്റ്... ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ ഇരുവരും ചേർന്ന് നിങ്ങളെ വെള്ളം കുടിപ്പിച്ചേനെ..."

"നോ..." അഡോൾഫ് ഗാലന്റ് പറഞ്ഞു. "പുതിയ അറിവുകൾ ഒരു എക്സ്പീരിയൻസ് തന്നെയാണ്... യൂ ആർ സ്പെഷൽ, ബാരൺ... ബിലീവ് മി... പിന്നെ, ഇനി മുതൽ എന്നെ ഡോൾഫോ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി..."

അതുല്യമായ ഒരു സുഹൃദ് ബന്ധത്തിന്റെ തുടക്കമായിരുന്നു അത്.

                                   ***

ഇതേ സമയം ഹാരി അമേരിക്കയിൽ ഗ്രോട്ടൺ സ്കൂളിൽ പഠനം ആരംഭിച്ചു. വളരെ കർശനമായ നിയമങ്ങൾ ആയിരുന്നു അവിടെയെങ്കിലും വാരാന്ത്യങ്ങളിലെ പറക്കൽ ഉപേക്ഷിക്കുവാൻ അവൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല‌. ആബെ കെൽസോയുടെ സ്വാധീനം മൂലം വലിയ പ്രശ്നങ്ങളില്ലാതെ സ്കൂൾ കാലഘട്ടം പൂർത്തിയാക്കിയ ഹാരി ഹാർവാർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ പ്രവേശനം നേടി. ആ സമയത്തായിരുന്നു മാക്സ് ഒരു ലെഫ്റ്റ്നന്റ് ആയി ലുഫ്ത്‌വാഫിൽ ജോലിക്ക് കയറുന്നത്.

                                    ***

നാസി ജർമ്മനി അതിന്റെ കുതിപ്പ് തുടർന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു. അതേത്തുടർന്ന് യൂറോപ്പിലെ മുഴുവൻ രാഷ്ട്രീയ സമവാക്യങ്ങളും മാറി മറിഞ്ഞു. ജർമ്മനിയോട് പൊരുതുവാൻ ബ്രിട്ടണിൽ ആർക്കും തന്നെ താൽപ്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. കാരണം, ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധം അത്രമേൽ ദുരിതവും നാശനഷ്ടങ്ങളുമാണ് അവർക്ക് സമ്മാനിച്ചത്. ഹാരി തന്റെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി പഠനവുമായി മുന്നേറുമ്പോൾ യൂറോപ്പ് ഒന്നാകെ ഫാസിസത്തോട് അടുക്കുകയായിരുന്നു. ലോകം അത് കണ്ട് നോക്കി നിന്നു.

അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് സ്പെയിനിൽ ആഭ്യന്തര യുദ്ധം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുന്നത്. അതോടെ അവർക്ക് യുദ്ധ രംഗത്തേക്ക് ഇറങ്ങേണ്ടി വന്നു. ഗാലന്റും മാക്സും HE 51 പോർവിമാനങ്ങളുമായി യുദ്ധനിരയിൽ പൊരുതി. 280 കോംബാറ്റ് മിഷനുകളാണ് ആ പോരാട്ടത്തിൽ മാത്രം മാക്സ് നടത്തിയത്. 1938 ൽ തിരികെയെത്തുമ്പോഴേക്കും മാക്സ് അയേൺ ക്രോസ് സെക്കന്റ് ക്ലാസ് മെഡൽ കരസ്ഥമാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഒപ്പം ഓബർലെഫ്റ്റ്നന്റ് പദവിയിലേക്കുള്ള സ്ഥാനക്കയറ്റവും.

അതിന് ശേഷം കുറച്ച് കാലം മാക്സ് ബെർലിനിൽ സ്റ്റാഫ് ഉദ്യോഗം വഹിച്ചു. ആ കാലഘട്ടത്തിലാണ് അവൻ സമൂഹത്തിന്റെ ഉന്നത ശ്രേണിയിൽ ഉള്ളവർക്ക് സുപരിചിതനാകുന്നത്. തന്റെ മാതാവിന് അകമ്പടി സേവിച്ചുകൊണ്ട് സമൂഹത്തിന്റെ നാനാതുറകളിൽ അവൻ തന്റെ സാന്നിദ്ധ്യമറിയിച്ചു. നാസി പാർട്ടിയുടെ അധികാര സ്ഥാനത്ത് എത്തപ്പെട്ട ഹെർമ്മൻ ഗൂറിങ്ങിന്റെ പ്രിയങ്കരനായി മാറി മാക്സ് കെൽസോ. അപ്പോഴാണ് പോളണ്ട് പ്രശ്നം ഉടലെടുക്കുന്നത്.

                                   ***

ഇരുപത്തിയേഴ് ദിവസം നീണ്ടു നിന്ന മിന്നലാക്രമണം പോളണ്ടിനെ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ തന്നെ നാമാവശേഷമാക്കിക്കളഞ്ഞിരുന്നു. ഇരുപത് യുദ്ധവിമാനങ്ങൾ വെടി വെച്ച് വീഴ്ത്തിയ മാക്സ് കെൽസോയെ കാത്തിരുന്നത് അയേൺ ക്രോസ് ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് മെഡൽ ആയിരുന്നു. ഒപ്പം ക്യാപ്റ്റൻ പദവിയിലേക്കുള്ള സ്ഥാനക്കയറ്റവും. പിന്നീടങ്ങോട്ട് ബ്രിട്ടണും ഫ്രാൻസുമായി തുടർന്ന ശീതയുദ്ധ സമയത്ത് മാക്സ് വീണ്ടും ബെർലിൻ ഓഫീസിൽ സ്റ്റാഫ് ഉദ്യോഗത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു.

മാക്സിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സന്തോഷം നിറഞ്ഞ കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്. യൂറോപ്പിന്റെ നിയന്ത്രണം ജർമ്മനിയുടെ കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുങ്ങിയ നാളുകൾ. ജർമ്മനി വിചാരിച്ചാൽ എന്തും തന്നെ സാദ്ധ്യമാണെന്ന തോന്നൽ പൊതുവേ എല്ലായിടത്തും കാണാമായിരുന്നു. സമൂഹത്തിന്റെ ഉന്നത നിരയിലായിരുന്നു എൽസാ വോൺ ഹാൾഡറുടെ സ്ഥാനം. മാക്സിനാണെങ്കിൽ അവന്റേതായ ഒരു പ്രതിച്ഛായ തന്നെ സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. എവിടെയും സൈനികവേഷത്തിലായിരുന്നു അവൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നത്. ബാഗി പാന്റ്സ്, ഫ്ലൈയിങ്ങ് ജാക്കറ്റ്, ഷിഫ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന സൈഡ് ക്യാപ്, പിന്നെ മെഡലുകൾ... നാസി ജർമ്മനിയുടെ പ്രൊപ്പഗാണ്ട മിനിസ്റ്റർ ആയ ജോസഫ് ഗീബൽസി‌ന് മാക്സിന്റെ ആ രീതി അങ്ങേയറ്റം ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഗൂറിങ്ങും എന്തിന്, ഹിറ്റ്‌ലറും വരെ പങ്കെടുക്കുന്ന ഗവണ്മന്റിന്റെ ഉന്നത ചടങ്ങുകളിലെല്ലാം മാക്സ് തന്റെ കുലീനയും സുന്ദരിയുമായ മാതാവിനൊപ്പം സ്ഥിരം സാന്നിദ്ധ്യമായി മാറി. അവർ അവന് ബഹുമാനപൂർവ്വം 'ബ്ലാക്ക് ബാരൺ' എന്ന വിളിപ്പേര് ചാർത്തി നൽകി. പ്രണയം, കാമുകിമാർ ഇവയ്ക്കൊന്നും അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ കാര്യമായ ഇടം കണ്ടെത്താനായില്ല. അതിൽ നിന്നെല്ലാം അകലം പാലിച്ച് ആർക്കും പിടി കൊടുക്കാത്ത മുഖഭാവവുമായി അവൻ നടന്നു. ആരുടെയും പക്ഷം പിടിക്കുവാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല മാക്സ്. നാസി ചിന്താഗതികളോട് അവന് ഒരിക്കലും അനുഭാവവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരു ഫൈറ്റർ പൈലറ്റ്... അത് മാത്രമായിരുന്നു അവൻ.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് - 11

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


1930 ലെ വേനൽക്കാലത്തായിരുന്നു ആ ദുരന്തം സംഭവിച്ചത്. കൊളറാഡോ പർവ്വതനിരകളിലെ മലമ്പാതയിൽ വച്ച് ജാക്ക് കെൽസോയുടെ ബെന്റ്‌ലി കാർ നിയന്ത്രണം വിട്ട് തകിടം മറിഞ്ഞ് അഗ്നിഗോളമായി മാറി. കത്തിക്കരിഞ്ഞ മൃതദേഹത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ ബോസ്റ്റണിലേക്ക് കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടു. ഇതിനോടകം അമേരിക്കൻ കോൺഗ്രസ്സിലെ സെനറ്റർ ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന ആബെ കെൽസോ അദ്ധ്യക്ഷം വഹിച്ച ശവസംസ്കാരച്ചടങ്ങിൽ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റും സന്നിഹിതനായിരുന്നു. കറുത്ത സ്യൂട്ട് അണിഞ്ഞ് ജാക്ക് കെൽസോയുടെ ഇരട്ടക്കുട്ടികൾ മാതാവിന്റെ ഇരുവശത്തുമായി എല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നു. അസാധാരണമാം വിധം മൂകരായി വേദന ഉള്ളിലൊതുക്കി  തങ്ങളുടെ പന്ത്രണ്ട് വയസ്സിനെക്കാൾ പക്വതയോടെ പ്രതിമകൾ കണക്കെ അവർ കാണപ്പെട്ടു.

എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ആൾക്കൂട്ടം പിരിഞ്ഞതോടെ അവർ മടങ്ങി. ആ വലിയ സൗധത്തിന്റെ സ്വീകരണമുറിയിലെ തുറന്നിട്ട ഫ്രഞ്ച് ജാലകത്തിനരികിൽ കുലീനമായ കറുത്ത വസ്ത്രവുമണിഞ്ഞ് ഇരുന്നിരുന്ന എൽസ ഗ്ലാസ്സിലെ ബ്രാണ്ടി അൽപ്പം അകത്താക്കി. ആബെ കെൽസോ നെരിപ്പോടിനരികിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"ഇനിയെന്താണ്...?" അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. "നിന്റെ ഭാവി ഇരുളടഞ്ഞു പോയല്ലോ കുട്ടീ..."

"ഇല്ല..." അവൾ പറഞ്ഞു. "എന്റെ കടമകൾ എല്ലാം നന്നായിത്തന്നെ ഞാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്... ഇക്കണ്ട വർഷങ്ങളോളം നല്ലൊരു ഭാര്യയായിരുന്നു ഞാൻ... അതിന് വേണ്ടി എത്രത്തോളം ത്യാഗങ്ങൾ ഞാൻ സഹിച്ചു എന്നത് നിങ്ങൾക്ക് അറിവുള്ളതാണല്ലോ ആബെ... എനിക്കിനി ജർമ്മനിയിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകണം..."

"എന്നിട്ട് നീ എ‌ങ്ങനെ ജീവിക്കുമെന്നാണ്...? അവന്റെ അമ്മ അവന് വേണ്ടി നീക്കി വച്ചിരുന്ന സമ്പത്തിൽ ഭൂരിഭാഗവും അവൻ ധൂർത്തടിച്ച് നശിപ്പിച്ച് കളഞ്ഞു... അവന്റെ മരണപത്രമനുസരിച്ച് നിനക്ക് കാര്യമായിട്ടൊന്നും ലഭിക്കാനും പോകുന്നില്ല... അത് നിനക്ക് അറിയാവുന്നതുമാണല്ലോ എൽസാ..."

"അതെ... അതെനിക്കറിയാം..." അവൾ പറഞ്ഞു. "പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ കൈവശം മില്യൺ കണക്കിന് പണമാണല്ലോ ഉള്ളത്... എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാൻ പാടില്ലാത്ത അത്രയും സ്വത്ത്... നിങ്ങൾക്ക് എന്നെ സഹായിക്കാൻ കഴിയും, ആബെ..."

"ഐ സീ..."

"ആബെ, എന്നും നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു നാം... എന്നെ തിരിച്ച് പോകാൻ അനുവദിക്കൂ... എനിക്ക് എന്റെ എസ്റ്റേറ്റ് തിരിച്ച് പിടിക്കണം... എന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ പേരും മഹിമയും എനിക്ക് വീണ്ടെടുക്കണം..."

"അപ്പോൾ എന്റെ പേരക്കുട്ടികളെയും കൂടെ കൊണ്ടുപോകുമെന്നാണോ...?" അദ്ദേഹം തലയാട്ടി. "എനിക്കത് സഹിക്കാനാവില്ല..."

"പക്ഷേ, അവർ എന്റെ മക്കൾ കൂടിയാണെന്ന കാര്യം മറക്കരുത് ആബെ... സ്വന്തം മാതാവിനാണ് അവരുടെ മേൽ അവകാശം... പിന്നെ, മാക്സ് - മാക്സ് ആണ് ബാരൺ വോൺ ഹാൾഡർ... അതായത് ഹാൾഡർ പ്രഭുകുമാരൻ... അവൻ ആ പദവിയിൽ എത്തുന്നതിന് നിങ്ങളൊരു വിഘാതമാകരുത് ആബെ... അത് ശരിയല്ല... ഒരിക്കലും ശരിയല്ല... പ്ലീസ്, ആബെ... ഞാൻ യാചിക്കുകയാണ്..."

ആബെ കെൽസോ അൽപ്പനേരം തല കുനിച്ച് ഇരുന്നു. ഏതാനും നിമിഷനേരത്തെ ചിന്തകൾക്കും കണക്കുകൂട്ടലുകൾക്കും ശേഷം ഒടുവിൽ അദ്ദേഹം മൗനം ഭഞ്ജിച്ചു.

"ഇതേക്കുറിച്ചോർത്ത് പലപ്പോഴും ഞാൻ വിഷമിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന കാര്യം നിനക്കറിയുമോ...? മാക്സ് വളർന്ന് ബാരൺ പദവി ഏറ്റെടുക്കേണ്ട പ്രായം എത്തുമ്പോൾ എന്താകുമെന്നോർത്ത്... നമ്മളെയെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് ആ പദവിക്ക് വേണ്ടി അവൻ പോകുമോ...? വെറുതെയെന്ന് അറിയാമെങ്കിലും പലപ്പോഴും ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട് കുറേ വർഷങ്ങൾ കൂടി അവനോടൊപ്പം കഴിയുവാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്ന്... പക്ഷേ..." ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ട് അദ്ദേഹം നെടുവീർപ്പിട്ടു. "പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ ജാക്ക് നമ്മോടൊപ്പമില്ല, നീയാണെങ്കിൽ ജർമ്മനിയിലേക്ക് തിരിച്ച് പോകണമെന്ന് പറയുന്നു... 'നമ്മൾ' എന്ന് പറയാൻ തന്നെ ഇനി കാര്യമായിട്ട് ഒന്നുമില്ല... എന്താ, ശരിയല്ലേ...?" വിഷാദഭാവത്തിൽ അദ്ദേഹം പുഞ്ചിരിച്ചു. "നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് എൽസാ... മാക്സ് ആ സ്ഥാനം അർഹിക്കുക തന്നെ ചെയ്യുന്നു... അതുപോലെ തന്നെ നീയും... പക്ഷേ, ഒരു വ്യവസ്ഥയിൽ..." അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വരം ദൃഢവും ഉറച്ചതുമായി. "ഹാരി ഇവിടെത്തന്നെ നിൽക്കും... പേരക്കുട്ടികളിൽ എല്ലാവരെയും ഉപേക്ഷിക്കാൻ എനിക്കാവില്ല... അതെനിക്ക് സമ്മതിക്കാൻ കഴിയില്ല... വോൺ ഹാൾഡർ എസ്റ്റേറ്റ് വീണ്ടെടുക്കുവാൻ വേണ്ടതെല്ലാം ഞാൻ തരാം... പക്ഷേ, ഹാരി എന്നോടൊപ്പം ഇവിടെ നിൽക്കുന്നു... എന്താ, സമ്മതമാണോ...?"

അവൾ തർക്കിക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല. "സമ്മതം, ആബെ..."

"ഓകെ... അവരുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, പരസ്പര സന്ദർശനം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ നമുക്ക് പിന്നീട് ചർച്ച ചെയ്യാം... കുട്ടികൾക്ക് ഇതെങ്ങനെ താങ്ങാൻ കഴിയും എന്നതാണ് എന്നെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്..." ആബെ പറഞ്ഞു.

"അവരോട് ഞാൻ സംസാരിക്കാം..." അവൾ പറഞ്ഞു.

"വേണ്ട... ഇക്കാര്യം ഞാൻ തന്നെ അവരോട് പറയാം... രണ്ട് പേരോടും എന്റെ സ്റ്റഡീ റൂമിലേക്ക് ഒന്ന് വരാൻ പറയുമോ...?"

                                     ***

അന്ന് വൈകിട്ട് അത്താഴത്തിന് തൊട്ടു മുമ്പ് സ്വീകരണമുറിയിലേക്ക് ചെന്ന എൽസ കണ്ടത് അത്ഭുതകരമാം വിധം ശാന്തരായി ഇരിക്കുന്ന മാക്സിനെയും ഹാരിയെയും ആണ്. ഒന്നോർത്താൽ ഒട്ടു മിക്കപ്പോഴും അവർ അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നു താനും. തങ്ങളുടെ മാതാവിനെ അളവറ്റ് സ്നേഹിക്കുമ്പോഴും അവളുടെ ഉള്ളിൽ കുടികൊണ്ടിരുന്ന സ്വാർത്ഥതയെക്കുറിച്ച് അവർ ബോധവാന്മാരായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അന്നത്തെ സംഭവ വികാസങ്ങളിൽ കുട്ടികൾ ഒട്ടും അതിശയപ്പെട്ടില്ല.

"മുത്തച്ഛൻ വിവരങ്ങൾ പറഞ്ഞുവോ...?" ഇരുവർക്കും മുത്തം നൽകിയിട്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

"തീർച്ചയായും... കാര്യങ്ങൾ അവർക്ക് മനസ്സിലായി..." ആബെ പറഞ്ഞു. "വളരെ പക്വതയോടെ തന്നെ അവരതിനെ സ്വീകരിച്ചു. ഒരേയൊരു പ്രശ്നം മാത്രമേ അവർക്കുള്ളൂ... ടർക്വിൻ ആരുടെയൊപ്പം ആയിരിക്കുമെന്ന കാര്യത്തിൽ... അക്കാര്യത്തിൽ ഞാൻ തന്നെ തീരുമാനമെടുത്തു... ടർക്വിൻ ഇവിടം വിട്ട് എങ്ങോട്ടും പോകുന്നില്ല... ജാക്കിന്റെ എല്ലാ പറക്കലിലും ടർക്വിൻ അവനോടൊപ്പം കോക്ക്പിറ്റിൽ  ഉണ്ടായിരുന്നു..." മകന്റെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് ഒരു നിമിഷം അദ്ദേഹം സഞ്ചരിച്ചത് പോലെ തോന്നി. എന്നാൽ അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ അദ്ദേഹം തിരികെയെത്തി. "ഷാംപെയ്ൻ... അര ഗ്ലാസ് വീതം..." അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. "അത് കഴിക്കാനുള്ള പ്രായമൊക്കെ ആയി നിങ്ങൾക്ക്... പരസ്പര ആരോഗ്യത്തിന് വേണ്ടി ഇതങ്ങ് കഴിക്കൂ മക്കളേ... ഒന്നല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു വിധത്തിൽ നമ്മളെന്നും ഒരുമിച്ച് തന്നെ ആയിരിക്കും..."

കുട്ടികൾ ഒന്നും തന്നെ ഉരിയാടിയില്ല. പതിവ് പോലെ പ്രായത്തിലുമധികം പക്വതയോടെ, ടർക്വിൻ എന്ന ആ കരടിക്കുട്ടനെപ്പോലെ ആർക്കും പിടി കൊടുക്കാത്ത മുഖഭാവവുമായി ഇരുവരും തങ്ങളുടെ നേർക്ക് നീട്ടിയ ഷാംപെയ്ൻ  അകത്താക്കി.

                                     ***

എൽസാ വോൺ ഹാൾഡർ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ കണ്ട ജർമ്മനി അവളുടെ ഓർമ്മയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ജർമ്മനിയുമായി ഏറെ വിഭിന്നമായിരുന്നു. രൂക്ഷമായ തൊഴിലില്ലായ്മയും ദാരിദ്ര്യവും തെരുവ് ലഹളയും ഒക്കെയായി പൊറുതി മുട്ടുന്ന ജർമ്മനി ആയിരുന്നു അത്. നാസി പാർട്ടി തല ഉയർത്തി തുടങ്ങുന്ന കാലം. പക്ഷേ, അവളെ അതൊന്നും ബാധിച്ചതേയില്ല. ആബെ നൽകിയ പണം അവളുടെ കൈവശമുണ്ടായിരുന്നു. മാക്സിനെ നല്ലൊരു സ്കൂളിൽ ചേർത്തിട്ട് നാശോന്മുഖമായി കിടക്കുന്ന തന്റെ വോൺ ഹാൾഡർ എസ്റ്റേറ്റിനെ പുനഃരുദ്ധരിക്കുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ അവൾ തുടങ്ങി വച്ചു. പിന്നെ ബെർലിൻ സമൂഹത്തിൽ നല്ലൊരു സ്ഥാനവും അവൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ പിതാവിന്റെ സുഹൃത്തുക്കളിൽ പ്രമുഖനായിരുന്ന ഫൈറ്റർ പൈലറ്റ് ഹെർമൻ ഗൂറിങ്ങ് നാസി പാർട്ടിയിലെ ഒരു സമുന്നത നേതാവായി ഉയർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഹിറ്റ്‌ലറുമായി അടുത്ത സുഹൃദ് ബന്ധമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നത്. കുലീന കുടുംബാംഗമായ അദ്ദേഹത്തിനും എൽസയ്ക്കും മുന്നിൽ എല്ലാ വാതിലുകളും തുറക്കപ്പെട്ടു. ധനികയും സുന്ദരിയും കുലീനയും ആയ എൽസ നാസി പാർട്ടിക്ക് ഒരു മുതൽക്കൂട്ട് ആയി മാറി. പാർട്ടിയിലെ എല്ലാ ഉന്നതരെയും അവൾ പരിചയപ്പെട്ടു. ഹിറ്റ്‌ലർ, ഗീബൽസ്, റിബ്ബെൻട്രോപ് അങ്ങനെ സകലരെയും. സാവധാനം അവളും പാർട്ടിയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തിയായി മാറി.

1933 ലാണ് ഹിറ്റ്‌ലർ അധികാരത്തിലേറിയത്. 1934 ൽ അമേരിക്കയിൽ പോയി തന്റെ സഹോദരനോടും മുത്തച്ഛനോടും ഒപ്പം ആറു മാസം തങ്ങുവാൻ  എൽസ മാക്സിനെ അനുവദിച്ചു. പ്രിപ്പറേറ്ററി സ്കൂളിൽ ആയിരുന്നു ഹാരി അന്ന്. മാക്സിനെ കണ്ട ആബെയുടെ സന്തോഷം പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്തതായിരുന്നു. ഹാരിയെയും മാക്സിനെയും സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ദീർഘകാലം പിരിഞ്ഞിരുന്നതിന്റെ യാതൊരു അകൽച്ചയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവരുടെ ജന്മദിനത്തിന്റെയന്ന് ഒരു പ്രത്യേക സമ്മാനമാണ്‌ ആബെ നൽകിയത്. തങ്ങളുടെ പിതാവ് വിമാനം പറത്താൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന എയർഫീൽഡിലേക്ക് അവരെ അദ്ദേഹം കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. ജാക്ക് കെൽസോയുടെ സുഹൃത്ത് റോക്കി ഫാർസൺ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. കുറേക്കൂടി പ്രായം ചെന്ന് തടി വച്ചിരുന്നു അദ്ദേഹം. എങ്കിലും വെസ്റ്റേൺ ഫ്രണ്ടിലെ ആ പഴയ ഫൈറ്റർ പൈലറ്റിന്റെ ചുറുചുറുക്കിന് ഒട്ടും കുറവില്ലായിരുന്നു.

"റോക്കി നിങ്ങൾക്ക് ഏതാനും പാഠങ്ങൾ പറഞ്ഞു തരാൻ പോകുകയാണ്..." ആബെ പറഞ്ഞു. "എനിക്കറിയാം നിങ്ങൾക്ക് വയസ്സ് പതിനാറേ ആയിട്ടുള്ളൂ എന്ന്... സോ വാട്ട്...?   അമ്മയോട് ഇതേക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറയാതിരുന്നാൽ മതി..."

പഴയ ഒരു ഗ്രെഷാം വിമാനമാണ് അവരെ പഠിപ്പിക്കുവാനായി റോക്കി ഫാർസൺ ഉപയോഗിച്ചത്. മെയിൽ ബാഗുകൾ കൊണ്ടുപോകാനായി അതിന്റെ റിയർ കോക്ക്പിറ്റ് വലിപ്പം കൂട്ടിയിരുന്നത് കൊണ്ട് അവർ ഇരുവരെയും ഒരുമിച്ച് കൂടെ കൂട്ടുവാൻ അദ്ദേഹത്തിനായി. പിന്നീട് അവർ ഓരോരുത്തരെയും ഒറ്റയ്ക്കും കൊണ്ടുപോയി പരിശീലനം കൊടുത്തു. അധിക നേരം കഴിയുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിലായി അവരുടെ പിതാവിനെ പോലെ തന്നെ അവരും പൈലറ്റുകൾ ആകാൻ വേണ്ടി ജനിച്ചവരാണെന്ന്. മാത്രവുമല്ല, തങ്ങളുടെ പിതാവിനെ പോലെ, പറക്കുമ്പോൾ തങ്ങളോടൊപ്പം കോക്ക്പിറ്റിൽ ടർക്വിനെയും ഒപ്പമിരുത്തുവാൻ ഇരുവരും മറന്നില്ല.

ഒരു സാധാരണ പൈലറ്റ് പരിശീലന രീതികൾക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് റോക്കി അവരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. 'ഡോഗ് ഫൈറ്റിങ്ങ്' എന്താണെന്നുള്ളതിനെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം അവർക്ക് പ്രത്യേക പാഠങ്ങൾ നൽകി. സൂര്യകിരണങ്ങൾ കണ്ണിൽ തട്ടി കാഴ്ച മങ്ങും വിധം കെണിയിൽ പെടുത്തുവാൻ  ശത്രു വിമാനത്തിന്റെ പൈലറ്റ് ശ്രമിക്കും, അതിൽ പെട്ടുപോകാതിരിക്കാനുള്ള വിദ്യയായിരുന്നു ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത്. പിന്നെ എയർ ട്രാഫിക്ക് കൺട്രോളിന്റെ സഹായമില്ലാതെ ഒരിക്കലും പതിനായിരം അടിയിൽ താഴെ പറക്കരുത്, മുപ്പത് സെക്കന്റിൽ കൂടുതൽ നേരം സ്ട്രെയ്റ്റ് ആന്റ് ലെവൽ ചെയ്ത് പറക്കരുത് എന്നിങ്ങനെ ഫൈറ്റർ പൈലറ്റുകൾ അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടുന്ന വിദ്യകളൊക്കെ അദ്ദേഹം അവർക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

ഒരു നാൾ പരിശീലനപ്പറക്കൽ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് നിന്ന ആബെ അവർ ലാന്റ് ചെയ്ത് അരികിലെത്തിയപ്പോൾ ചോദിച്ചു. "വാട്ട് ദി ഹെൽ, റോക്കീ... ഇതെല്ലാം കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ അവരെ യുദ്ധത്തിന്‌ പോകാൻ തയ്യാറെടുപ്പിക്കുകയാണെന്ന് തോന്നുമല്ലോ..."

 "ആർക്കറിയാം സെനറ്റർ...?" റോക്കി പറഞ്ഞു.

ശരിയായിരുന്നു... ആബെ കെൽസോയുടെ മനോവ്യാപാരവും അത് തന്നെയായിരുന്നു. "ആർക്കറിയാം...?"

അത്രയ്ക്കും മിടുക്കന്മാരായിരുന്നു അവർ. ആബെയെക്കൊണ്ട് പണം മുടക്കിപ്പിച്ച് റോക്കി രണ്ട് കെർട്ടിസ് ട്രെയ്‌നിങ്ങ് വിമാനങ്ങൾ വാങ്ങി. എന്നിട്ട് മാക്സിനെയും ഹാരിയെയും രണ്ട് വിമാനങ്ങളിലായി പരിശീലനപ്പറക്കലിന്‌ വിട്ടു. ക്രമേണ ഇരുവരും വ്യോമയുദ്ധ പാഠങ്ങളുടെ ശൃംഗങ്ങൾ കീഴടക്കി.

ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധ കാലത്ത് ജർമ്മനിയുടെ മികച്ച ഫൈറ്റർ പൈലറ്റ് ആയിരുന്ന മാക്സ് ഇമ്മെൽമാൻ സ്വന്തമായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത ഒരു തന്ത്രമുണ്ടായിരുന്നു. ഡോഗ് ഫൈറ്റിനിടയിൽ ശത്രു വിമാനത്തിന് നേരെ ഒറ്റ മൂവിൽ രണ്ട് ആക്രമണങ്ങൾ നടത്തുക...  ഒരു കാലത്ത് വെസ്റ്റേൺ ഫ്രണ്ടിൽ മിക്ക വൈമാനികരും പയറ്റിയിരുന്ന ആ വിദ്യ US എയർ കോർപ്‌സും RAF ഉം ക്രമേണ മറന്നു കളയുകയായിരുന്നു.

ശത്രു വിമാനത്തിന് നേരെ അതിവേഗം പാഞ്ഞ് ചെന്ന് ഒരു ഹാഫ് ലൂപ്പിൽ കരണം മറിഞ്ഞ് മുകളിലേക്ക് ഉയരുക... എന്നിട്ട് ആ വിമാനത്തിന്റെ അമ്പതടി മുകളിൽ പൊടുന്നനെ തിരിച്ചെത്തുക... പരിശീലനം കഴിയുമ്പോഴേക്കും മാക്സും ഹാരിയും ഇമ്മെൽമാൻ ട്രിക്കിൽ അഗ്രഗണ്യരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

"ദേ ആർ എമേസിങ്ങ്... ട്രൂലി എമേസിങ്ങ്..." റോക്കിയോടൊപ്പം എയർഫീൽഡിലെ കാന്റീനിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആബെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

"പഴയ കാലത്തായിരുന്നെങ്കിൽ വ്യോമസേനയിലെ ഒന്നാം നിരക്കാരാവുമായിരുന്നു ഇവർ, സെനറ്റർ... ഫ്ലൈയിങ്ങ് കോർപ്സിലെ ചില കുട്ടികളെ ഞാൻ ഓർക്കുന്നു... ഇരുപത്തിയൊന്ന് വയസ്സാപ്പോഴേക്കും നാല് മെഡലുകളും മേജർ പദവിയും കരസ്ഥമാക്കിയവർ... ഒരു മികച്ച സ്പോർട്ട്സ്മാൻ ആകുന്നത് പോലെയാണിത്... ടച്ച് ഓഫ് ജീനിയസ് എന്നൊക്കെ പറയില്ലേ... നമ്മുടെ ഇരട്ടകൾക്ക് അതുണ്ട്... ബിലീവ് മീ..."

ബാറിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ ഓറഞ്ച് ജ്യൂസും നുകർന്ന് മാക്സും ഹാരിയും പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പരസ്പരം സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരെ നിരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആബെ പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു... പക്ഷേ, എന്ത് പ്രയോജനം...? അങ്ങിങ്ങായി ചില ഉരസലുകൾ ഒക്കെയുണ്ടെന്നത് ശരി തന്നെ... പക്ഷേ, ഇനിയൊരു യുദ്ധം ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്നില്ല... അത് ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങൾ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമാണ്..."

"എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു, സെനറ്റർ..." റോക്കി പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ഏതാനും വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് 1939 ൽ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം അദ്ദേഹത്തെ ബാധിച്ചതേയില്ല... അറ്റകുറ്റപ്പണികൾ നടത്തി ടെസ്റ്റ് ഫ്ലൈറ്റിനായി ഒരു നാൾ ടേക്ക് ഓഫ് ചെയ്ത അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആ പഴയ ബ്രിസ്റ്റളിന്റെ എൻജിൻ 500 അടി ഉയരത്തിൽ വച്ച് നിശ്ചലമായി.

റോക്കി ഫാർസന്റെ സംസ്കാരച്ചടങ്ങുകൾ നടക്കുമ്പോൾ അത് നോക്കിക്കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന മാക്സിനെയും ഹാരിയെയും നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു ആബെ. ഒരു നടുക്കത്തോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സ് ഏതാനും വർഷങ്ങൾ പിറകോട്ട് സഞ്ചരിച്ചു. അവരുടെ പിതാവിന്റെ സംസ്കാരച്ചടങ്ങുകൾ നടക്കുമ്പോൾ  കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞ അതേ മുഖഭാവം... മനസ്സിനുള്ളിലെ വേദനകൾ അത്രയും മൂടി വച്ച് നിർവ്വികാരതയോടെയുള്ള ആ നിൽപ്പ്... അത് എന്തിന്റെയൊക്കെയോ ദുഃസൂചനയായി ഒരു നിമിഷം അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന് ഒന്നും തന്നെ ചെയ്യാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല. തൊട്ടടുത്ത ആഴ്ചയിൽ അദ്ദേഹവും ഹാരിയും മാക്സിനെയും കൊണ്ട് ന്യൂയോർക്കിലേക്ക് തിരിച്ചു. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ സൗതാംപ്ടണിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്ന ക്വീൻ മേരിയിൽ മടങ്ങുന്ന മാക്സിനെ യാത്രയയക്കാനായി...  മൂന്നാം സാമ്രാജ്യം എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഹിറ്റ്‌ലറുടെ നാസി ജർമ്മനിയിലേക്കുള്ള മാക്സിന്റെ തിരിച്ചു പോക്കിന്റെ ആദ്യ ഘട്ടം.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് - 10

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കുവാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

യുദ്ധം ആരംഭിച്ച സമയത്ത് ഫ്രാൻസിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയതായിരുന്നു എൽസാ വോൺ ഹാൾഡർ പ്രഭുകുമാരിയും മാതാവും. അവൾക്ക് ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് ഫ്രാൻസിലെ സോം നദീ തീരത്ത് ആംഗ്ലോ ഫ്രഞ്ച് സംയുക്തസേനയും ജർമ്മൻ സേനയുംതമ്മിലുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ ഒരു ഇൻഫൻട്രി ജനറൽ ആയ അവളുടെ പിതാവ് കൊല്ലപ്പെടുന്നത്. ഇടിഞ്ഞ് വീഴാറായ പഴയ ഒരു കൊട്ടാരവും എസ്റ്റേറ്റും മാത്രമേ പുരാതന പ്രഷ്യൻ കുടുംബാംഗമായ അവൾക്ക് സ്വന്തമായിട്ടെന്ന് പറയുവാൻ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ദൈനംദിനാവശ്യത്തിന് പോലും പണം ഇല്ലാതിരുന്ന അവസ്ഥ. ദിനങ്ങൾ കടന്നു പോകവേ കെൽസോ അവളുമായി കൂടുതൽ അടുത്തു. യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലെ തന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ ഉന്നത സാമ്പത്തിക പശ്ചാത്തലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കഥകൾ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും വച്ച് അദ്ദേഹം അവളെ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചു. അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ പൊതുവായ ഒന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇരുവരുടെയും അമ്മമാർ മരണമടഞ്ഞത് 1916 ൽ ആയിരുന്നു. അതും ക്യാൻസർ ബാധയെ തുടർന്ന്.

ആശുപത്രിയിൽ എത്തിയിട്ട് മൂന്ന് ആഴ്ചയോളമാകുന്നു. പരിക്കേറ്റ മറ്റ് സൈനിക ഓഫീസർമാരോടൊപ്പം ടെറസിൽ ഇരുന്ന് താഴത്തെ പുൽത്തകിടിയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ട് വെയിൽ കായവെ രോഗികളോട് കുശലാന്വേഷണം നടത്തി നടന്നടുക്കുന്ന എൽസയെ അദ്ദേഹം കണ്ടു. തന്റെ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പാക്കറ്റ് അവൾ കെൽസോയുടെ നേർക്ക് നീട്ടി.

"ഫീൽഡ് പോസ്റ്റാണ്..."

"അതൊന്ന് തുറക്കാമോ...?" അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.

ചെറിയ ലെതർ ബോക്സിനോടൊപ്പം ഒരു കത്ത് കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു അതിനുള്ളിൽ.

"ജാക്ക്... ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ നിന്നാണല്ലോ ഇത്... നിങ്ങൾക്ക് ഡിസ്റ്റിംഗ്വിഷ്ഡ് സർവീസ് ഓർഡർ ബഹുമതി ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു..." അത് പുറത്തെടുത്ത് അവൾ ഉയർത്തിക്കാണിച്ചു. "സന്തോഷം തോന്നുന്നില്ലേ ജാക്ക്...?"

"തീർച്ചയായും... അങ്ങനെ, ഒരു മെഡലും കൂടി ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു... ഇനി എനിക്ക് ഒന്നിന്റെ കുറവ് കൂടിയുണ്ട്... അത് നീയാണ്..." അദ്ദേഹം അവളുടെ കരം കവർന്നു. "എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കൂ എൽസാ... നോക്കൂ, നീ സമ്മതിക്കുന്നത് വരെയും ഞാനിത് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും..."

അവൾക്ക് വിസമ്മതം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. "സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു... പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ സമ്മതം കൂടി വേണ്ടേ...?" അവൾ ആരാഞ്ഞു.

"ഓ, സ്റ്റേറ്റ്സിലേക്ക് കത്തയച്ച് അതിന് മറുപടിയൊക്കെ വരുവാൻ വളരെയേറെ സമയമെടുക്കും. മാത്രവുമല്ല, മറ്റ് പല ഗുണങ്ങളോടൊപ്പം ഒരു പൊങ്ങച്ചക്കാരൻ കൂടിയാണ് അദ്ദേഹം... അതുകൊണ്ട് നിന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടമാകാതിരിക്കുന്ന പ്രശ്നമില്ല... അതുപോലെ തന്നെ ബോസ്റ്റൺ സമൂഹവും നിന്നെ സ്വീകരിക്കും... ഇക്കാര്യത്തിൽ ഇനി വച്ച് താമസിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല... ഇവിടെ ഒരു പുരോഹിതൻ ഉണ്ടല്ലോ... എപ്പോൾ നാം തീരുമാനിക്കുന്നുവോ ആ നിമിഷം നമ്മുടെ വിവാഹം നടത്തി തരുവാൻ അദ്ദേഹം തയ്യാറാണ്..."

"ഓ, ജാക്ക്... യൂ ആർ എ നൈസ് മാൻ... സച്ച് എ നൈസ് മാൻ..."

"എൽസാ... യുദ്ധത്തിൽ ജർമ്മനി പരാജയപ്പെടാൻ പോകുകയാണെന്നതിൽ ഒരു സംശയവുമില്ല... നശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കൊട്ടാരവും എസ്റ്റേറ്റും അല്ലാതെ സാമ്പത്തികമായി എന്ത് വരുമാന മാർഗ്ഗമാണ് നിനക്കവിടെയുള്ളത്...? ഐ വിൽ ടേക്ക് കെയർ ഓഫ് യൂ... ഞാൻ വാക്ക് തരുന്നു..." അദ്ദേഹം അവളുടെ കരം കവർന്നു. "കമോൺ... നിന്റെ നല്ലതിന് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ പറയുന്നത്... എന്നെ വിശ്വസിക്കൂ..."

ആ വാക്കുകളിൽ അവൾ വീണു. രണ്ട് ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ് അവർ വിവാഹിതരായി... അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് ശരിയായിരുന്നു. തിരിച്ചു ചെന്നാൽ ജർമ്മനിയിൽ അവൾക്ക് ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

പാരീസിൽ ആയിരുന്നു അവരുടെ മധുവിധു. ലോകോത്തരം, അലൗകികം എന്നൊന്നും വിശേഷിപ്പിക്കാനാവില്ലായിരുന്നു അവരുടെ പ്രണയത്തെ. തന്നോടുള്ള  പ്രിയം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല അവൾ വിവാഹത്തിന്‌ സമ്മതിച്ചതെന്ന് കെൽസോയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. കാലിനേറ്റ പരിക്കിനെ തുടർന്ന് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായ മുടന്ത് ശരിയാക്കുവാൻ ഫിസിയോ തെറാപ്പി ആവശ്യമായിരുന്നു. ഉടൻ തന്നെ പാരീസിലെ ഒരു റെഡ് ക്രോസ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് അവൾക്ക് മാറ്റം ലഭിച്ചു. അധികം താമസിയാതെ അവൾ ഗർഭിണിയാവുകയും അതിനെത്തുടർന്ന് സ്റ്റേറ്റ്സിലേക്ക് പോകുവാൻ കെൽസോ അവളെ നിർബ്ബന്ധിക്കുകയും ചെയ്തു.

"നമ്മുടെ കുഞ്ഞ് ജനിക്കേണ്ടത് എന്റെ നാട്ടിലാണ്... അതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു തർക്കം വേണ്ട..." കെൽസോ പറഞ്ഞു.

"നിങ്ങളും കൂടി വരണം ജാക്ക്... നിങ്ങളുടെ കാൽ ഇനിയും ശരിയായിട്ടില്ല... കേണൽ കാർസ്റ്റേഴ്സിനോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചിരുന്നു... നിങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ ഡിസ്ചാർജ് തരാമെന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്..."

"എൽസാ... നീ എന്താണീ ചെയ്തത്...? ഇനിയൊരിക്കലും ഇത്തരം പ്രവൃത്തികൾ ആവർത്തിക്കരുത്..." ഒരു നിമിഷം അദ്ദേഹം മറ്റൊരാൾ ആയത് പോലെ തോന്നി. പതിനഞ്ച് ജർമ്മൻ പോർവിമാനങ്ങളെ വെടിവച്ച് വീഴ്ത്തിയ വീരയോദ്ധാവ്... പിന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് ആ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു. വീണ്ടും ആ പഴയ ജാക്ക് കെൽസോ ആയി മാറി. "പ്രിയേ, എനിക്ക് പൊരുതുവാനായി യുദ്ധം ഇപ്പോഴും നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്... മാത്രവുമല്ല, അമേരിക്കയും കൂടി യുദ്ധത്തിൽ പങ്ക് ചേർന്നതോടെ അധികകാലം നീളുമെന്നും തോന്നുന്നില്ല... നിനക്കൊരു കുഴപ്പവും സംഭവിക്കില്ല... എന്റെ പിതാവിന് വളരെ സന്തോഷവുമാകും നിന്നെ കാണുമ്പോൾ..."

അങ്ങനെ അവൾ അമേരിക്കയിലേക്ക് കപ്പൽ മാർഗ്ഗം യാത്ര തിരിച്ചു. അളവറ്റ ആഹ്ലാദത്തോടെ ആയിരുന്നു ആബെ കെൽസോ അവളെ സ്വീകരിച്ചത്. ബോസ്റ്റണിലെ സമൂഹ സദസ്സുകളിൽ അവൾ ഒരു നിറസാന്നിദ്ധ്യം തന്നെയായിരുന്നു.

ഇരട്ടക്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ജനനത്തോടെ അവളുടെ സന്തോഷം മൂർദ്ധന്യത്തിലെത്തി. മൂത്തവന് അവളുടെ പിതാവിന്റെ പേരായ മാക്സ് എന്നും ഇളയവന് ആബെയുടെ പിതാവിന്റെ പേരായ ഹാരി എന്നും നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു.

പടിഞ്ഞാറൻ യുദ്ധനിരയിൽ ആയിരുന്ന ജാക്ക് കെൽസോ തന്റെ മക്കളുടെ ജനന വാർത്ത ടെലിഗ്രാഫ് സന്ദേശം വഴിയാണ് അറിഞ്ഞത്. അമേരിക്കൻ വ്യോമസേനയിൽ ചേരാതെ അപ്പോഴും അദ്ദേഹം റോയൽ ഫ്ലൈയിങ്ങ് കോർപ്സിൽത്തന്നെ ആയിരുന്നു പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്. ഇതിനോടകം ലെഫ്റ്റ്നന്റ് കേണൽ പദവിയിൽ എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു അദ്ദേഹം‌. അവശേഷിച്ചിരുന്ന അപൂർവ്വം സീനിയർ വൈമാനികരിൽ ഒരാൾ...  ഇരുപക്ഷത്തും കനത്ത ആൾനാശമാണ് യുദ്ധത്തിൽ സംഭവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് എന്നതായിരുന്നു കാരണം. അങ്ങനെയിരിക്കെ പെട്ടെന്നൊരു നാൾ യുദ്ധമങ്ങ് അവസാനിച്ചു. അതെ, ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ അവസാന വർഷമായിരുന്നു അത്.

                                      ***

ബോസ്റ്റണിൽ ഇറങ്ങിയ ജാക്ക് കെൽസോ യൂണിഫോം പോലും മാറാതെ ബെഡ്റൂമിൽ ഓടിയെത്തി. വല്ലാതെ മെലിഞ്ഞ് ശോഷിച്ച് ക്ഷീണിതനായ അദ്ദേഹത്തിന് ഉള്ളതിലും ഏറെ പ്രായം തോന്നിച്ചിരുന്നു. സുഖമായി ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന തന്റെ മക്കളെ നിർന്നിമേഷനായി നോക്കിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം നിന്നു. ഒട്ടു ഭയത്തോടെ ഒരു അപരിചിതനെയെന്ന പോലെ അദ്ദേഹത്തെ മിഴിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് എൽസ വാതിൽക്കൽത്തന്നെ നിന്നു.

"ഫൈൻ..." കെൽസോ പറഞ്ഞു. "ദേ ലുക്ക് ഫൈൻ... വരൂ, നമുക്ക് താഴോട്ട് പോകാം..."

വിശാലമായ ആ സ്വീകരണമുറിയിലെ നെരിപ്പോടിനരികിൽ ആബെ കെൽസോ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കറുത്ത തലമുടിയുമായി ജാക്കിന്റെ അതേ രൂപഭാവങ്ങളായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിനും. ജാക്കിനെക്കാൾ അൽപ്പം കൂടി ഉയരമുണ്ടെന്നതൊഴിച്ചാൽ അവർ തമ്മിൽ പറയത്തക്ക വ്യത്യാസങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല.

"ഇത്രയും മെഡലുകൾ ഞാൻ ആദ്യമായിട്ടാണ് കാണുന്നത്, ജാക്ക്..." ഷാംപെയ്ൻ നിറച്ച രണ്ട് ഗ്ലാസുകൾ എടുത്തിട്ട് അദ്ദേഹം തന്റെ മകനും ഭാര്യക്കും നൽകി.

"അതെ..‌‌. കുറെയധികമുണ്ട്..." ഒറ്റ വലിക്ക് ഗ്ലാസ്സ് കാലിയാക്കിയിട്ട് ജാക്ക് പറഞ്ഞു.

"പോയ വർഷം ശരിക്കും കഷ്ടപ്പെട്ടു അല്ലേ മകനേ...?" വീണ്ടും ഗ്ലാസ്സ് നിറച്ചു കൊടുത്തുകൊണ്ട് ആബെ കെൽസോ ചോദിച്ചു.

"ഒന്നും പറയണ്ട... ജീവനോടെ തിരികെയെത്താൻ സാധിച്ചത് തന്നെ ഭാഗ്യം... സഹപ്രവർത്തകരിൽ ഭൂരിഭാഗവും കൊല്ലപ്പെട്ടു..." ജാക്ക് കെൽസോ നിർവ്വികാരനായി പുഞ്ചിരിച്ചു.

"വല്ലാത്തൊരു ദുരന്തം തന്നെ..." എൽസ പറഞ്ഞു.

"പക്ഷേ, അതാണ് വാസ്തവം..." അദ്ദേഹം ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തി. "അതൊക്കെ പോട്ടെ... നമ്മുടെ മക്കളുടെ തലമുടി കണ്ടില്ലേ... നരച്ച് വെളുത്തത് പോലെ ഇരിക്കുന്നു..." പുക ഊതി പുറത്തേക്ക് വിട്ടുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

"പാതി ജർമ്മൻ അല്ലേ അവർ...?" അവൾ ചോദിച്ചു.

"ആങ്ഹ്‌... അതവരുടെ കുറ്റമല്ലല്ലോ..." അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. "ബൈ ദി വേ... അവിടുത്തെ എന്റെ പേഴ്സണൽ സ്കോർ എത്രയാണെന്നറിയുമോ...? നാൽപ്പത്തിയെട്ട് വിമാനങ്ങൾ..."

എൽസ അദ്ദേഹത്തെ സസൂക്ഷ്മം നിരീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു വർഷം മുമ്പ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വച്ച് കണ്ട ജാക്ക് കെൽസോയിൽ നിന്നും ഒട്ടേറെ മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു തന്റെ ഭർത്താവ്. ശരീരം ക്ഷീണിച്ച് അവശനായത് പോലെ... അന്തരീക്ഷം അൽപ്പമെങ്കിലും സന്തോഷദായകമാക്കി നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് ആബെ ആയിരുന്നു. 

"ജാക്ക്... ഇനിയിപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യാനാണ് നിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം...? ഹാർവാർഡിൽ തിരികെ പ്രവേശിച്ച് നിയമ ബിരുദ പഠനം പൂർത്തിയാക്കുന്നോ...? എങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും കമ്പനിയിൽ ഒരു ജോലി ലഭിക്കുവാൻ ഒരു പ്രയാസവുമുണ്ടാകില്ല..."

"യൂ മസ്റ്റ് ബീ ജോക്കിങ്ങ്... എനിക്ക് വയസ്സ് ഇരുപത്തി മൂന്നായി... അവിടെ ആ ട്രെഞ്ചുകളിൽ കിടന്ന് പോരാട്ടം നടത്തിയ വർഷങ്ങൾ കൂടി കണക്കിലെടുക്കണം... നൂറ് കണക്കിന് ആൾക്കാരെയാണ് ഞാൻ കൊന്നൊടുക്കിയിട്ടുള്ളത്... ഹാർവാർഡുമില്ല, ഒരു കമ്പനിയുമില്ല... അമ്മയുടെ ഓർമ്മക്കായി രൂപീകരിച്ച ട്രസ്റ്റിലെ പണം എനിക്കുള്ളതാണ്... ഞാൻ എന്റെ ജീവിതം ആസ്വദിക്കാൻ പോകുകയാണ്..." അദ്ദേഹം തന്റെ ഗ്ലാസ്സ് കാലിയാക്കി. "എക്സ്ക്യൂസ് മീ... എനിക്കൊന്ന് ബാത്ത്റൂമിൽ പോകണം..."

മുടന്തിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് നടന്നു. ആബെ കെൽസോ അൽപ്പം ഷാംപെയ്ൻ എൽസയുടെ ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പകർന്നു. "നോക്കൂ മകളേ... അവൻ കുറേയേറെ അനുഭവിച്ച് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... അൽപ്പമൊക്കെ വിട്ടുവീഴ്ച നമ്മളും ചെയ്തല്ലേ പറ്റൂ..."

"അദ്ദേഹത്തിന് വേണ്ടി താങ്കൾ ക്ഷമാപണം നടത്തേണ്ട ആവശ്യമില്ല..." അവൾ ഗ്ലാസ് താഴെ വച്ചു. "ഞാൻ വിവാഹം കഴിച്ച ആ ജാക്ക് കെൽസോ അല്ല ഇത്... അദ്ദേഹം ഇപ്പോഴും ആ നശിച്ച ട്രെഞ്ചുകളിലെവിടെയോ ആണ്... അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്നും പുറത്ത് വന്നിട്ടില്ല..."

ആ പറഞ്ഞത് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൽ നിന്നും അത്രയൊന്നും അകലെ അല്ലായിരുന്നു. കാരണം, പിന്നീടുള്ള വർഷങ്ങളിലെ ജാക്ക് കെൽസോയുടെ ജീവിതം അത്തരത്തിലായിരുന്നു. യാതൊന്നിലും ശ്രദ്ധയില്ലാതെ, ജീവിച്ചാലെന്ത് മരിച്ചാലെന്ത് എന്ന മട്ടിലുള്ള ജീവിതം... കാർ റേസിങ്ങിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കമ്പം കുപ്രസിദ്ധമായിരുന്നു. പലപ്പോഴായി പിന്നെയും വിമാനം പറത്തുവാൻ അദ്ദേഹം പോയി. മൂന്ന് തവണ ക്രാഷ് ലാന്റിങ്ങ് നടത്തി... മദ്യനിരോധനത്തിന്റെ സമയത്ത് മദ്യം കടത്തുവാനായി അദ്ദേഹം തന്റെ മോട്ടോർ ബോട്ട് ഉപയോഗിക്കുക പോലുമുണ്ടായി. അത്രക്കും ആസക്തിയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന് മദ്യത്തോട്.

ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണെങ്കിലും അദ്ദേഹം തന്റെ ഭാര്യയോട് വളരെ മാന്യമായിത്തന്നെയാണ് പെരുമാറിയിരുന്നത്. തിരിച്ച് എൽസയുടെ സമീപനവും  അതേ രീതിയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. നല്ലൊരു ഭാര്യയായി, കുലീനയായ ഒരു ആതിഥേയ ആയി, സ്നേഹമയിയായ ഒരു മാതാവായി അവൾ നിലകൊണ്ടു. മാക്സിനും ഹാരിയ്ക്കും അവൾ എല്ലായ്പ്പോഴും തങ്ങളുടെ പ്രീയപ്പെട്ട 'മൂട്ടി' ആയിരുന്നു. (*മൂട്ടി - ജർമ്മൻ ഭാഷയിൽ അമ്മ എന്നർത്ഥം) അവൾ അവരെ ഫ്രഞ്ചും ജർമ്മനും കൂടി പഠിപ്പിച്ചു. അവർ അവളെ അളവറ്റ് സ്നേഹിച്ചു. എന്നാൽ അതിനേക്കാളും ഒരു പിടി മുകളിലായിരുന്നു മുഴുക്കുടിയനും വാർ ഹീറോയുമായ തങ്ങളുടെ പിതാവിനോടുള്ള അവരുടെ സ്നേഹം.

ഇതിനിടയിൽ ഒരു പഴയ ബ്രിസ്റ്റൾ പോർവിമാനം സ്വന്തമായി വാങ്ങുവാൻ ജാക്ക് കെൽസോക്ക് കഴിഞ്ഞു. റോയൽ ഫ്ലൈയിങ്ങ് കോർപ്സിലെ മുൻ വൈമാനികനായ റോക്കി ഫാർസന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള ബോസ്റ്റണിലെ ഫ്ലൈയിങ്ങ് ക്ലബ്ബിലായിരുന്നു അദ്ദേഹം വിമാനം സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്. കുട്ടികൾക്ക് പത്ത് വയസ്സ് തികഞ്ഞ ആ ദിവസം തന്നെ അദ്ദേഹം അവരെ കോക്ക്പിറ്റിന് പിറകിൽ ഇരുത്തി ആകാശയാത്ര നടത്തി. അവർക്കുള്ള ജന്മദിന സമ്മാനം എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം അതിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. കുട്ടികൾ കുറച്ചൊന്നുമല്ല അത് ആസ്വദിച്ചത്. എന്നാൽ വിവരം അറിഞ്ഞ എൽസ,  ഇനി ഇത് ആവർത്തിച്ചാൽ താൻ ജാക്കിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോകുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തി.

പതിവ് പോലെ ആബെ ആയിരുന്നു അവർക്കിടയിലെ മദ്ധ്യസ്ഥൻ. ജാക്ക് മുഴുക്കുടിയൻ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് മിക്കപ്പോഴും എൽസയുടെ പക്ഷം ചേർന്ന് നിന്ന് ആബെ ആ വീട്ടിൽ സമാധാനം നിലനിർത്തുവാൻ പരിശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും അളവറ്റ സ്വത്തിന്റെ ഉടമയായ ജാക്കിന് കടിഞ്ഞാണിടാൻ അവർ ഇരുവർക്കും ആയില്ല.

ആയിരത്തിതൊള്ളായിരത്തി ഇരുപത്തിയെട്ടും ഇരുപത്തിയൊമ്പതും കടന്നു പോയി. വിവാഹ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ മിഥ്യാധാരണകളിൽ നിന്നൊക്കെ അപ്പോഴേക്കും അവൾ മോചനം നേടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അമേരിക്കയോട് പോലും മനസ്സിൽ വെറുപ്പ് തോന്നിത്തുടങ്ങിയ കാലം. ആബെയോടുള്ള പിതൃതുല്യമായ സൗഹൃദവും മക്കളോടുള്ള വാത്സല്യവും കൊണ്ട് മാത്രമാണ് അവൾ അവിടെത്തന്നെ പിടിച്ചു നിന്നത്. മക്കൾ ഇരുവരുടെയും രൂപത്തിലുള്ള സാദൃശ്യം അത്ഭുതകരമായിരുന്നു. കോലൻ ചെമ്പൻ മുടി, ഹരിതനിറം കലർന്ന കണ്ണുകൾ, ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്ന ജർമ്മൻ കവിളെല്ലുകൾ, അവരുടെ സ്വരം എന്ന് വേണ്ട, ചേഷ്ടകൾ പോലും ഒരുപോലെ ആയിരുന്നു. ഇരുവരെയും തമ്മിൽ തിരിച്ചറിയുവാൻ ജന്മനാ ഉള്ള അടയാളങ്ങളോ എന്തെങ്കിലും മുറിപ്പാടുകളോ പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പലപ്പോഴും അവരെ തമ്മിൽ തിരിച്ചറിയുവാൻ എൽസയ്ക്കോ ആബെയ്ക്കോ പോലും സാധിച്ചിരുന്നില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. ആൾമാറാട്ടം നടത്തി എല്ലാവരെയും വിഡ്ഢികളാക്കുക എന്നത് മാക്സിന്റെയും ഹാരിയുടെയും ഇഷ്ട വിനോദമായിരുന്നു. എല്ലാ കാര്യത്തിലും മറ്റെങ്ങും കാണാത്ത പരസ്പര ഐക്യം... എപ്പോഴെങ്കിലും അവർ തമ്മിൽ വഴക്ക് കൂടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അത് ടർക്വിന്റെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു. കേവലം പത്ത് മിനിറ്റ് നേരത്തെ ജനിച്ചതിനെത്തുടർന്നാണ് മാക്സ് ഔദ്യോഗികമായി ബാരൺ വോൺ ഹാൾഡർ അതായത് ഹാൾഡർ പ്രഭുകുമാരൻ ആയി മാറിയത് എന്ന വസ്തുതയൊന്നും അവരെ തെല്ലും അലട്ടിയില്ല.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...