ഫ്ലൈറ്റ് ഓഫ് ഈഗ്‌ൾസ് – 65

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കുവാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്റലിജൻസ് വിഭാഗത്തിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് ആരെയും അറസ്റ്റ് ചെയ്യുവാനുള്ള അധികാരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതായിരുന്നു മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലെ സമാന വിഭാഗങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്താൽ കാണാവുന്ന ഏറ്റവും വലിയ സവിശേഷത. അതുകൊണ്ട് തന്നെ എപ്പോഴും അവർ സ്കോട്ട്ലണ്ട് യാർഡുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തിപ്പോന്നു. SOE യുടെ സെക്ഷൻ Dയുമായി, പ്രത്യേകിച്ച് ബ്രിഗേഡിയർ മൺറോയുമായി വളരെ നല്ല ബന്ധമായിരുന്നു ഷോൺ റിലേയ്ക്ക്. ഏതാണ്ട് എട്ടര മണിയോടെ ബേക്കർ സ്ട്രീറ്റിലേക്ക് അദ്ദേഹം ഫോൺ ചെയ്തു. ജാക്ക് കാർട്ടർ ആയിരുന്നു ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തത്.

ജോയൽ റോഡ്രിഗ്സിന്റെ കാര്യം അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. “കാര്യമെന്താണെന്ന് വച്ചാൽ...” ഷോൺ പറഞ്ഞു. “ഒരു പോർച്ചുഗീസ് എംബസി കാർ പുറത്ത് കാത്തു കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... അയാളെ സ്വീകരിക്കാൻ വന്നയാളെയും കാറിന്റെ ഡ്രൈവർ, റോഡ്രിഗ്സ് എന്ന് വിളിക്കുന്നത് കേട്ടുവെന്ന് എന്റെ അസിസ്റ്റന്റ് ലെയ്സി പറഞ്ഞു...”

“അങ്ങനെയാണോ...?” ജാക്ക് കാർട്ടർ അത്ഭുതം കൂറി. “ദാറ്റ് ഈസ് ഇന്ററസ്റ്റിങ്ങ്... വേറെന്തെങ്കിലും...?”

“ഉണ്ട്... പോകുന്ന വഴി അവർ കെൻസിങ്ങ്ടൺ ഗാർഡൻസിന് സമീപം എന്നിസ്മോർ മ്യൂവ്സിലുള്ള ഒരു ഫ്ലാറ്റിന് മുന്നിൽ നിർത്തി... അയാളുടെ സ്യൂട്ട്കെയ്സ് അവിടെ ഒരു അപ്പാർട്ട്മെന്റിൽ വച്ചിട്ട് അവർ എംബസിയിലേക്ക് യാത്ര തുടർന്നു... തിരിച്ചു വന്ന ലെയ്സി ആ ഫ്ലാറ്റ് ആരുടേതാണെന്ന് പരിശോധിച്ചു... ഒരു ഫെർണാണ്ടോ റോഡ്രിഗ്സിന്റെ പേരിലാണ് അതുള്ളത്... അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ പോർച്ചുഗീസ് എംബസിയിലെ സീനിയർ കൊമേർഷ്യൽ അറ്റാഷെ ആണ് അയാൾ എന്നറിയാൻ സാധിച്ചു...”

ജാക്ക് ഒന്ന് ഇരുത്തി മൂളി. “അവരിൽ മിക്കവരും കൊമേർഷ്യൽ അറ്റാഷെ ആയിട്ടാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്... എന്തായാലും ഇതിൽ എന്തോ ഒരു പന്തികേട് തോന്നുന്നുണ്ട്... ബ്രിഗേഡിയറുമായി ചെക്ക് ചെയ്തിട്ട് എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് ഞാൻ അറിയിക്കാം...”

തന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയ ഫയലുകളും സന്ദേശങ്ങളും പരിശോധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ഡോഗൽ മൺറോ. അദ്ദേഹം തലയുയർത്തി. “ആഹാ, എത്തിയല്ലോ... ജക്കോദിന്റെ ഒരു സന്ദേശം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു... ഹാരിയുടെ കാര്യത്തിൽ കൂടുതലായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ലത്രെ... ഷറ്റോ മൊർലെയ്ക്‌സും പരിസരവും SS സേനയെ വിന്യസിച്ചിരിക്കുകയാണ്...  അതീവ സുരക്ഷയിലാണത്രെ അവിടെങ്ങും... ഇന്നലെ ഉച്ചയ്ക്ക് ഒരു സ്റ്റോർക്ക് വിമാനം അവിടെയുള്ള എയർസ്ട്രിപ്പിൽ ലാന്റ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിരുന്നെങ്കിലും കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ഒന്നും അറിയില്ലെന്നാണ് പറയുന്നത്...”

“അപ്പോൾ ഹാരി അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടെന്നാണോ നാം കരുതേണ്ടത് സർ...?”

“അദ്ദേഹത്തിന്റെ അവസ്ഥ എന്താണെന്ന് നമുക്കറിയില്ലല്ലോ ജാക്ക്... ജീവനോടെയുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നു പോലും അറിയില്ല... എനിവേ, വാട്ട് ഹാവ് യൂ ഗോട്ട്...?”

റോഡ്രിഗ്സ് സഹോദരങ്ങളുടെ കാര്യം അദ്ദേഹം അവതരിപ്പിച്ചു. എല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടതിന് ശേഷം മൺറോ തല കുലുക്കി. “റിലേ മിടുക്കനാണ്... അയാളുടെ സംശയം തികച്ചും ന്യായം... ആ പാസ്പോർട്ടിലെ ബെർലിൻ സ്റ്റാമ്പുണ്ടല്ലോ... ദാറ്റ്സ് ദി തിങ്ങ്...”

“അപ്പോൾ എന്തായിരിക്കണം സർ നമ്മുടെ അടുത്ത നീക്കം...?”

“ഒരു സമ്പൂർണ്ണ സർവെയ്‌ലൻസ് വേണമെന്ന് റിലേയോട് പറയൂ... അവർ എവിടെയൊക്കെ പോകുന്നു, ആരെയൊക്കെ സന്ധിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ പൂർണ്ണ വിവരങ്ങൾ ഫോട്ടോകൾ സഹിതം...”

“ഇതാ ഇപ്പോൾത്തന്നെ തുടങ്ങിയേക്കാം ബ്രിഗേഡിയർ...”

                                                             ***

മൊർലെയ്ക്‌സിലെ പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിന് അധികം പേരൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഷ്രൂഡർ അറേഞ്ച് ചെയ്ത ക്രച്ചസിന്റെ സഹായത്തോടെ സ്റ്റെയർകെയ്സ് ഇറങ്ങിയ ഹാരി ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിന് മുന്നിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇടതുവശത്ത് എൽസയും വലതുവശത്ത് മാക്സും ഇരുന്നു. മറുവശത്താണ് ബുബി ഇരുന്നത്. വെള്ള ജാക്കറ്റ് ധരിച്ച SS ഓർഡർലി വിളമ്പിയ ഭക്ഷണം നിശ്ശബ്ദരായിരുന്ന് അവർ കഴിച്ചു. സ്ക്രാംബ്‌ൾഡ് എഗ്ഗും ഉണക്കിയ പോർക്കിറച്ചിയും ടോസ്റ്റും പിന്നെ രുചികരമായ കോഫിയും...

“നിങ്ങൾ SS സേനയിലുള്ളവർ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വളരെ ഭംഗിയായിത്തന്നെ ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ...” പ്രാതലിനെ പ്രകീർത്തിച്ചു കൊണ്ട് എൽസ പറഞ്ഞു.

“അതിഥികളുടെ സന്തോഷമാണ് ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം...” വരുത്തിത്തീർത്ത നർമ്മം പോലെ ബുബി പറഞ്ഞു. ആ സമയത്താണ് അവരുടെ തലയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ പറന്നടുക്കുന്ന ഒരു വിമാനത്തിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടത്. അദ്ദേഹം ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് ജാലകത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നു. “ഫെർമൻവിലേയിൽ നിന്നുള്ള ME109 ആണ്...”

“ഫ്രൈബർഗ് ആയിരിക്കും...” മാക്സ് പറഞ്ഞു.

ബുബി തിരിഞ്ഞ് തന്റെ വാച്ചിൽ നോക്കി. “ഇപ്പോൾ ഒമ്പതര... പത്തു മണിയ്ക്ക് ഞാൻ തിരികെയെത്തും... അപ്പോഴേക്കും നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു...” അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

“അയാളോട് പോകാൻ പറ...” എൽസ ഓർഡർലിയെ വിളിച്ച് കുറച്ചു കൂടി കോഫി ആവശ്യപ്പെട്ടു. അയാൾ അവരുടെ ഗ്ലാസിലേക്ക് വീണ്ടും കോഫി പകർന്നു.

“ഇറ്റ് ഈസ് നോട്ട് ദാറ്റ് സിമ്പിൾ...” മാക്സ് പറഞ്ഞു. പിന്നീടവർ സംസാരിച്ചത് മുഴുവനും ഇംഗ്ലീഷിലായിരുന്നു.

“നീ ആരാണെന്നുള്ള കാര്യം ഓർക്കണം മാക്സ്... ബാരൺ വോൺ ഹാൾഡർ ആണ് നീ... ബ്ലാക്ക് ബാരൺ... ഒരു പക്ഷേ, ജർമ്മനിയുടെ ഏറ്റവും വലിയ തുറുപ്പ് ചീട്ട്... അവർക്ക് നിന്നെ എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും...?”

മാക്സ് തലയാട്ടി. “നിങ്ങൾക്കിനിയും കാര്യത്തിന്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലായിട്ടില്ല മൂട്ടീ... ഹിംലറെപ്പോലുള്ളവരുടെ കൈകളിൽ നമ്മളാരും ഒന്നുമല്ല...” അദ്ദേഹം ഹാരിയുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്ക് ഹാരീ...”

“അവൻ പറയുന്നതിൽ കാര്യമുണ്ട് മൂട്ടീ... ഒരു ഊരാക്കുടുക്കിലാണ് നാം ഇപ്പോൾ പെട്ടിരിക്കുന്നത്...” ഹാരി പറഞ്ഞു.

“എന്ന് വച്ചാൽ ഈ മണ്ടൻ പദ്ധതിയുമായി നീയും സഹകരിക്കാൻ പോകുന്നുവെന്നാണോ...?”

“എന്റെ സഹകരണം ഇല്ലാതെ അവന് ഇക്കാര്യത്തിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല മൂട്ടീ...”

“നിങ്ങളെ ഇരുവരെയും ഓർത്ത് ഞാൻ ലജ്ജിക്കുന്നു...” അവർ എഴുന്നേറ്റു.

“മൂട്ടീ, നിങ്ങളുടെ ജീവനിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഉത്ക്കണ്ഠയുണ്ട്... അതത്ര നിസ്സാരമായി കാണാൻ ഞങ്ങൾക്കാവില്ല...” മാക്സ് പറഞ്ഞു.

“എൽസാ വോൺ ഹാൾഡർ ആണ് ഞാൻ... റൈമാർഷൽ ഗൂറിങ്ങ് എന്റെ സുഹൃത്താണ്... എന്നെ തൊടാൻ പോലും അവർക്ക് കഴിയില്ല...” ഒരു കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ ഡൈനിങ്ങ് റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയ അവർ വാതിൽ വലിച്ചടച്ച് നടന്നകന്നു.

                                                                  ***

മൊർലെയ്ക്‌സ് കൊട്ടാരത്തിന്റെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള സിറ്റിങ്ങ് റൂമിൽ ഒരു പതിനാറ് മില്ലിമീറ്റർ പ്രൊജക്ഷൻ ക്യാമറ സെറ്റ് ചെയ്യുന്നതിന്റെ മേൽനോട്ടം വഹിക്കുകയാണ് ബുബി ഹാർട്മാൻ. ഒരു വശത്തെ ചുമർ വെള്ള നിറം ആയതുകൊണ്ട് ഒരു സ്ക്രീൻ പോലെ ഉപയോഗപ്പെടുത്താം എന്നതിനാലായിരുന്നു അദ്ദേഹം ആ റൂം തന്നെ തെരഞ്ഞെടുത്തത്. എല്ലാം റെഡിയായി എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തിയതിന് ശേഷം അദ്ദേഹം ആ ഓർഡർലിയെ പറഞ്ഞു വിട്ടിട്ട് ഒരു ടിൻ ക്യാനിൽ നിന്നും പുറത്തെടുത്ത ഫിലിമിന്റെ ചുരുൾ പ്രൊജക്ടറിൽ ഘടിപ്പിച്ച് ലോഡ് ചെയ്തു. വാതിൽ തുറന്ന് മുള്ളർ അവിടെയെത്തി.

“ഞാനെന്തെങ്കിലും ചെയ്യണോ...?” മുള്ളർ ചോദിച്ചു.

“യെസ്... അവരെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരൂ... എന്നിട്ട് പുറത്ത് വെയ്റ്റ് ചെയ്യൂ... ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ഞാൻ വിളിക്കാം...”

വാതിൽ തുറന്ന് മുള്ളർ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...